Συγχωνεύσεις και αξαγορές στον ελληνικό κλάδο τροφίμων: είδη, κίνητρα και κριτήρια επιτυχίας των συνγχωνεύσεων και εξαγορών και περαδείγματα ενοποιήσεων μεταξύ των ελληνικών επιχειρήσεων παραγωγής και εμπορίας τροφίμων

Abstract

Η παγκοσμιοποίηση της οικονομικής ζωής. η διεθνοποίηση της αγοράς, ο έντονος ανταγωνισμός, η ραγδαία τεχνολογική ανάπτυξη, οι νομοθεσίες και κοινωνικές εξελίξεις αποτελούν τα κύρια χαρακτηριστικά του παγκόσμιου επιχειρηματικού περιβάλλοντος και επηρεάζουν την στρατηγική που επιλέγουν οι επιχειρήσεις για να επιβιώσουν σε αυτό το περιβάλλον. Οι στρατηγικές επιλογές των επιχειρήσεων επικεντρώνονται κυρίως στη μείωση του συνολικού κόστους βελτίωσης της ποιότητας των προϊόντων και των υπηρεσιών τους και στο προσδιορισμό ευκαιριών ανάπτυξης και αύξησης της παραγωγικότητάς έτσι ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά ο ανταγωνισμός. Οι πιέσεις αυτές διαμορφώνουν στρατηγικές επέκτασης των επιχειρήσεων σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο και σε διαφορετικές δραστηριότητες για τη βελτίωση της θέσης τους στην αγορά. Στην παρούσα διπλωματική αναπτύσσονται τα είδη, τα κίνητρα και τα στάδια εξέλιξης των επιχειρηματικών ενοποιήσεων, τα κριτήρια επιτυχίας και οι λόγοι αποτυχίας τους και τα προβλήματα που προκύπτουν από την αντίσταση του ανθρώπινου δυναμικού στην αλλαγή και στην δημιουργία της νέας εταιρικής ταυτότητας. Επίσης γίνεται αναφορά σε αντιπροσωπευτικά παραδείγματα ενοποιήσεων και συμμαχιών μεταξύ των ελληνικών επιχειρήσεων παραγωγής και εμπορίας τροφίμων, που έγιναν κατά τη περίοδο 1998-2004. Εκτενέστερη αναφορά γίνεται στις εταιρίες γαλακτοκομικών προϊόντων ΟΛΥΜΠΟΣ Γαλακτοβιομηχανίας Λαρίσης και ΤΥΡ.Α.Σ. και εξάγονται συμπεράσματα για την απόδοση τους μετά την εξαγορά της πρώτης από την δεύτερη. Η συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί παράδειγμα συγχώνευσης εταιριών οι οποίες κατείχαν ηγετική θέση σε τοπικό επίπεδο και με την ενοποίησή τους κατέλαβαν σημαντική θέση στον ελληνικό κλάδο γαλακτοκομικών προϊόντων και επεκτείνονται στην διεθνή αγορά. Η περίπτωση ΤΥΡ.Α.Σ. - ΟΛΥΜΠΟΣ καθώς και άλλες συμμαχίες μεταξύ εταιριών οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο ελληνικός κλάδος τροφίμων μπορεί να ενισχύσει τη θέση του στην παγκόσμια αγορά και να αντιμετωπίσει τον ανταγωνισμό μόνο με τέτοιου είδους στρατηγικές ενοποιήσεις.