Θεωρία παιγνίων και περιβαλλοντικές πολιτικές: τυπολογία και εφαρμογή σε πολιτικές μείωσης εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου

Abstract

Τα περιβαλλοντικά προβλήματα αντιμετωπίζονται με κατάλληλες περιβαλλοντικές πολιτικές που διαμορφώνονται σε παγκόσμιες συνδιασκέψεις. Η Θεωρία Παιγνίων παρέχει κατάλληλα εργαλεία για την ανάλυση καταστάσεων αλληλεπίδρασης, στις οποίες υπάρχει τόσο το στοιχείο της συνεργασίας όσο και το στοιχείο του ανταγωνισμού μεταξύ των παικτών, όπως συμβαίνει στο πεδίο των διεθνών περιβαλλοντικών διαπραγματεύσεων. Η παρούσα έρευνα εστιάζει στην αναγνώριση των παιγνιοθεωρητικών μοντέλων που βρίσκουν εφαρμογή στην περιγραφή περιβαλλοντικών διαπραγματεύσεων με στόχο τη διερεύνηση των δυνατοτήτων συνεργασίας μεταξύ των κρατών για τη μείωση των αερίων του θερμοκηπίου. Εκτός από τα γνωστά παίγνια του διλήμματος των φυλακισμένων και το παίγνιο συντονισμού, αναλύονται συνολικά 25 παίγνια που μπορούν να περιγράψουν περιβαλλοντικές διαπραγματεύσεις. Η ανάλυση των παιγνίων βασίζεται στην εξέταση του πίνακα απολαβών των παικτών σύμφωνα με τις θεωρήσεις τους για το μέγεθος του περιβαλλοντικού προβλήματος, το κόστος αντιμετώπισής του και τα πιθανά οφέλη από τη μη τήρηση της συμφωνίας. Η λύση των παίγνιων προσδιορίζεται σύμφωνα με τα σημεία ισορροπίας Nash και maxi-min, τις κυρίαρχες στρατηγικές των παικτών και το χρονικό ορίζοντα εξέτασης του προβλήματος. Στην περίπτωση μη συνεργατικών λύσεων, προτείνονται τρόποι για την αύξηση της συνεργασίας και την επίτευξης υλοποιήσιμης συνεργατικής λύσης.