Χειρισμός κρίσεων και εθνική αποτρεπτική στρατηγική - μια συγκριτική προσέγγιση του Μαρτίου 1987 και των Ιμίων

Abstract

Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις διαχρονικά αποτέλεσαν ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον ζήτημα ανάλυσης, κυρίως ως προς τις κρίσεις που έχουν λάβει χώρα κατά καιρούς ανάμεσα στα δύο κράτη και τη διαχρονική απειλή του πολέμου που πηγάζει από μία πιθανή αποσταθεροποίηση. Η κρίση αποτελεί μία πολυδιάστατη και πολυεπίπεδη έννοια η οποία μπορεί να οριστεί ποικιλοτρόπως. Ό όρος σήμερα περιγράφει μια απρόβλεπτη κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από το στοιχείο του κινδύνου, το αίσθημα της έντασης και της ανασφάλειας, ενώ η επικινδυνότητα της κρίσης κρίνεται από το γεγονός πως ενδέχεται να έχει δυσμενείς επιπτώσεις για τα εμπλεκόμενα μέρη με πιθανές καταστροφικές συνέπειες για αυτά. Σκοπός της εργασίας αυτής είναι να καταδείξει τη σημασία του στοιχείου του κινδύνου ο οποίος ελλοχεύει κατά τη διάρκεια μίας κρίσης και να καταδείξει πως η αποτελεσματικότητα των διοικητικών και οργανωτικών ικανοτήτων όσον αφορά το σχεδιασμό αλλά και την ανταπόκριση στην κρίση αφού έχει λάβει χώρα διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο για την αποτελεσματική της αντιμετώπιση. Ειδικότερα σκοπεύουμε να δείξουμε πως για να καταστεί διαχειρίσιμη μια κρίση, πρέπει να υπάρχει μια βαθιά κατανόηση όσον αφορά το στοιχείο, τις βασικές στρατηγικές και τις τακτικές διαχείρισης, καθώς και μία βαθύτερη κατανόηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, του ιστορικού τους πλαισίου όπως και των τακτικών και στρατηγικών που ακολουθήθηκαν και εφαρμόστηκαν από την γείτονα χώρα κατά τα προηγούμενα χρόνια.