Το θαλάσσιο εμπόριο του αργού πετρελαίου και τα μεγαλύτερα λιμάνια διαχείρισης του στην Ευρώπη

Abstract

Το θαλάσσιο εμπόριο του αργού πετρελαίου είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον ζήτημα, αφού σε σχέση με άλλες πηγές ενέργειας έχει την πρωτοκαθεδρία όπως επίσης και σε σχέση με όλα τα άλλα μεταφερόμενα φορτία. Η αγορά του διαμορφώνεται από την προσφορά και τη ζήτηση και έτσι ο χάρτης του θαλάσσιου εμπορίου του σχεδιάζεται κυρίως από αυτούς που δεν είναι στην πλεονεκτική θέση να έχουν πετρέλαιο και έτσι το ζητούν και αυτούς που έχουν πετρέλαιο και το προσφέρουν στην αγορά. Έτσι από τη μια έχουμε Ασία και Αμερική που ζητά και Ρωσία και Σαουδική Αραβία να προσφέρουν, από την άλλη μια ζήτηση που χρόνο με το χρόνο αυξάνεται και μια προσφορά που υπολείπεται. Οι χώρες με αποθέματα είναι πολιτικά ασταθείς, αναπτυσσόμενες, με έντονες κοινωνικές συγκρούσεις και φαίνεται δυσοίωνο το πώς θα μπορέσουν στο μέλλον να εκμεταλλευτούν τα κοιτάσματά τους για να ικανοποιηθεί η ζήτηση. Τα δεξαμενόπλοια που χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά αργού πετρελαίου είναι μεγάλου μεγέθους για να εξυπηρετούν μεγάλες αποστάσεις και με τα μικρότερα συνήθως μεταφέρονται παράγωγα πετρελαίου. Η μέση ηλικία τους είναι κάτω από τη δεκαετία για να μπορούν να ανταποκρίνονται στα standards των ναυλωτών . Στην αγορά των tankers παρατηρείται τάση συγκέντρωσης που γίνεται σταδιακά και με αργούς ρυθμούς, πλοία με μέσο όρο ηλικίας τα 8 χρόνια και μεγάλα μεγέθη πλοίων τύπου VLCC ως επί των πλείστων. Ως προς τα τερματικά παρατηρείται έλλειψη φυσικού βάθους στα λιμάνια της Ευρώπης, με αποτέλεσμα να πρωταγωνιστούν το Ρότερνταμ και τα λιμάνια της Ρωσίας που έχουν αυτό το πλεονέκτημα όπως και ένα ευρύτερο δίκτυο που θεωρείται αποτελεσματικό.