Αποθεματοποίηση ζημιών με βάση τη θεωρία αξιοπιστίας και εφαρμογές στο Solvency II
Loss reserving based on credibility theory with applications to Solvency II
Προβολή/ Άνοιγμα
Θεματική επικεφαλίδα
Διαχείριση κινδύνου -- Στατιστικές μέθοδοι ; Διαχείριση κινδύνου -- Οικονομετρικά μοντέλαΛέξεις κλειδιά
Φερεγγυότητα II ; Αποθέματα ; Ασφάλιστρα ; Solvency IIΠερίληψη
Η αποθεματοποίηση ζημιών (Loss Reserving) ως διαδικασία είναι μία σημαντική διεργασία για τις ασφαλιστικές εταιρείες. Σκοπός είναι η πρόβλεψη των απαιτούμενων κεφαλαίων που πρέπει να έχει η ασφαλιστική, με σκοπό την οποιαδήποτε κάλυψη των μελλοντικών αξιώσεων από ασφαλιστικούς κινδύνους οι οποίοι έχουν ήδη επέλθει.
Σκοπός της εργασίας αυτής είναι η παρουσίαση και η ανάλυση μεθόδων αποθεματοποίησης ζημιών με βάση την θεωρία αξιοπιστίας και εφαρμογές αυτής στο περιβάλλον της Φερεγγυότητας ΙΙ, για τον κλάδο ασφαλίσεων κατά ζημιών (Non – Life insurance). Για τη δημιουργία αποθεμάτων μία ασφαλιστική εταιρεία πρέπει να έχει στη διάθεση της ιστορικά δεδομένα ζημιών για όσο το δυνατό περισσότερα έτη. Επίσης θα πρέπει να είναι σε θέση να υπολογίσει τα Τεχνικά Αποθέματα (Non – Life Technical Reserves) του χαρτοφυλακίου της, ανά πάσα στιγμή. Οι βασικότερες και πιο διαδεδομένες μέθοδοι αποθεματοποίησης κατά ζημιών είναι οι Chain Ladder και Bornhuetter - Ferguson. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, αρκετές ασφαλιστικές εταιρείες χρησιμοποιούν τα στοχαστικά μοντέλα αποθεματοποίησης.
Συνοπτικά παρουσιάζονται τα αποθέματα ζημιών, καθώς και τα ασφάλιστρα και οι απαιτήσεις που δημιουργούνται με την σύναψη του ασφαλιστηρίου συμβολαίου.
Γίνεται αναφορά στις ντετερμινιστικές μεθόδους αποθεματοποίησης Chain Ladder, Bornhuetter – Ferguson, Αναμενόμενου δείκτη ζημιών και Benktander – Hovinen. Επιπλέον για κάθε μια από τις προαναφερθείσες μεθόδους γίνεται αναλυτικός υπολογισμός των εκτιμώμενων απαιτήσεων και συνεπώς του αποθέματος που προκύπτει.
Επιπρόσθετα γίνεται αναφορά σε στοχαστικές μεθόδους αποθεματοποίησης και πιο συγκεκριμένα στα μοντέλο του Mack, το οποίο βασίζεται στην μέθοδο Chain Ladder, καθώς και το μοντέλο του De Vylder.
Τέλος γίνεται αναφορά στο περιβάλλον Φερεγγυότητα ΙΙ (Solvency II) που αφορά το καθεστώς φερεγγυότητας των ασφαλιστικών εταιρειών. Αρχικά γίνεται μία σύνοψη της νέας οδηγίας. Στην συνέχεια παρουσιάζεται αναλυτικά ο κίνδυνος ασφαλίσεων κατά ζημιών (Non – Life UW risk) και πως γίνεται ο υπολογισμός των απαιτούμενων κεφαλαίων φερεγγυότητας.