Εργασιακό άγχος στους νοσηλευτές κλειστών τμημάτων στο Γ. Ν. Ν. Ιωνίας

Abstract

Εισαγωγή: Το στρες έχει αρνητικές και θετικές επιδράσεις. Η νοσηλευτική είναι από τη φύση του στρεσσογόνο επάγγελμα και για αυτό το λόγο όλα τα αρνητικά στοιχεία του στρες θα πρέπει να ελεγχθούν και να αντιμετωπιστούν. Το εργασιακό άγχος είναι μια ομάδα συναισθηματικών και γνωστικών συμπτωμάτων που περιλαμβάνουν κατάθλιψη, άγχος και θυμό και είναι ιδιαίτερα εμφανή όταν τα γεγονότα της ζωής δεν είναι επιθυμητά ή / και δεν ελέγχονται. Οι κυριότερες πηγές στρες είναι ο αυξημένος φόρτος εργασίας, ο θάνατος, οι συγκρούσεις με τους ιατρούς, τους νοσηλευτές, τους ανωτέρω, τους ασθενείς και τους συγγενείς τους, η έλλειψη υποστήριξης, η έλλειψη κύρους, η λεπτή ισορροπία σπίτι/εργασία, η προσπάθεια για διατήρηση ποιοτικών παρεχόμενων υπηρεσιών, η ανεπαρκής εκπαίδευση, η έλλειψη εξειδικευμένου προσωπικού, οι συνθήκες εργασίας και οι επείγουσες καταστάσεις Σκοπός: Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν η διερεύνηση του εργασιακού άγχους των νοσηλευτών που απασχολούνται σε κλειστά τμήματα στο Γενικό Νοσοκομείο Νέας Ιωνίας «Κωνσταντοπούλειο». Υλικό και Μέθοδος: Το δείγμα της μελέτες αποτέλεσαν 93 νοσηλευτές, οι οποίοι εργάζονταν σε κλειστά τμήματα. Για τις ανάγκες της παρούσας μελέτης επινοήθηκε ένα ερωτηματολόγιο το οποίο αποτελείται από 4 μέρη και 43 συνολικά ερωτήσεις. Το πρώτο μέρος περιλαμβάνει τα δημογραφικά στοιχεία των ερωτηθέντων, το δεύτερο μέρος περιγράφει την εργασιακή κατάσταση των νοσηλευτών, το τρίτο μέρος διερευνάει τις ενέργειες που δημιουργούν στρες στους νοσηλευτές και το τέταρτο μέρος προσδιορίζει τον τύπο της προσωπικότητας των ερωτηθέντων. Αποτελέσματα: Οι περισσότεροι νοσηλευτές ήταν γυναίκες (84.9%), ηλικίας 40-49 ετών (48.4%), έγγαμοι (63.4%) και τεχνολογικής εκπαίδευσης (58.1%). Ο χρόνος υπηρεσίας των συμμετεχόντων στα κλειστά τμήματα ήταν 16.1±7.5 έτη. Οι περισσότεροι νοσηλευτές (71%) υποστήριξαν ότι η εργασία τους δεν είναι βαρετή και μονότονη και ότι δεν επιθυμούν να αλλάξουν τμήμα (59.1%). Επίσης, δήλωσαν ότι έχουν συνεχή πίεση χρόνου λόγω υψηλού φόρτου εργασίας (55.9%) και ότι έχουν πολλές ευθύνες κατά τη διάρκεια της εργασίας τους (69.9%). Επιπλέον, οι συμμετέχοντες στη μελέτη ανέφεραν ότι υπάρχει σοβαρή έλλειψη προσωπικού (49.5%), ενώ διαφωνούν με την άποψη ότι η ζωή τους επηρεάζεται αρνητικά από τα προβλήματα της εργασίας τους (50.5%). Επιπρόσθετα, οι νοσηλευτές που συμμετείχαν στη μελέτη πιστεύουν ότι οι επαγγελματικές τους προσδοκίες και φιλοδοξίες δεν έχουν πραγματοποιηθεί (57%). Οι στρεσσογόνες καταστάσεις που αναφέρθηκαν είναι οι αυξημένες απαιτήσεις της Μονάδας/Τμήματος (62.4%), η αντίληψη ότι αν δεν κάνουν κάτι καλά θα έχει επιπτώσεις (60.2%), ο φόβος του να κάνουν κάποιο λάθος (62.3%) και η οικονομική κρίση (83.9%). Αντιθέτως, οι κύριοι παράγοντες που δεν είναι στρεσσογόνοι ή είναι σε μικρό βαθμό για τους υπό μελέτη νοσηλευτές είναι οι υπερβολικές προσδοκίες των ανωτέρων τους (65.2%), οι υπερβολικές απαιτήσεις των ασθενών και των συγγενών τους (75%) και η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων (65.2%). Οι γυναίκες ανέφεραν σε σημαντικά μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με τους άνδρες ότι υπάρχει σοβαρή έλλειψη προσωπικού στο τμήμα τους (2.94 έναντι 2.5, p<0.05). Επίσης, οι γυναίκες θεωρούν σημαντικά περισσότερο στρεσσογόνους παράγοντες τις διαπροσωπικές σχέσεις και τη σύγκρουση ρόλων (2.54 έναντι 2.07, p<0.05), το φόβο του να κάνουν κάποιο λάθος (2.87 έναντι 2.36, p<0.05) και την αίσθηση ότι ο χρόνος που έχουν στη διάθεσή τους τελειώνει (2.22 έναντι 1.79, p<0.05). Οι έγγαμοι σε σχέση με τους άγαμους και οι έχοντες παιδιά ανέφεραν, επίσης, σημαντικά περισσότερο ότι οι αυξημένες απαιτήσεις της Μονάδας/Τμήματος που απασχολούνται τους δημιουργούν έντονο στρες (p=0,045). Οι νοσηλευτές με ανώτατη εκπαίδευση ήταν σημαντικά πιο πιθανό να αναφέρουν ότι επιθυμούν να εργαστούν σε άλλο τμήμα σε σχέση με τους υπολοίπους (3 έναντι 1.8, p<0.05), ανέφεραν ότι οι διαπροσωπικές σχέσεις και η σύγκρουση ρόλων, καθώς και η αίσθηση ότι ο χρόνος που έχω στη διάθεσή τους τελειώνει (p<0.05) και είναι συνεχώς σε ένταση (3.7 έναντι 2.4. p<0.05). Συμπεράσματα: Οι νοσηλευτές βρίσκουν ενδιαφέρουσα την εργασία τους και οι περισσότεροι δεν επιθυμούν να αλλάξουν τμήμα. Έχουν αυξημένο φόρτο εργασίας και σοβαρή έλλειψη προσωπικού. Οι γυναίκες βιώνουν περισσότερο εργασιακό άγχος. Η μείωση του άγχους των νοσηλευτών στα κλειστά τμήματα είναι ένας τρόπος αύξησης της ικανοποίησης των νοσηλευτών από την εργασία τους και αύξησης της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών.