Οστεοπόρωση, κλινική οντότητα, οικονομικές και κοινωνικές επιπτώσεις. Έρευνα κόστους - αποτελεσματικότητας θεραπευτικών παρεμβάσεων

Abstract

Η οστεοπόρωση είναι ένα μεταβολικό νόσημα των οστών που χαρακτηρίζεται από μειωμένη οστική μάζα και κατάργηση της μικροαρχιτεκτονικής των οστικών δοκίδων. Χαρακτηριστικό της οστεοπόρωσης είναι η αύξηση της ευθραυστότητας των οστών, με συνεπαγόμενο αποτέλεσμα την αυξημένη ευαισθησία σε κατάγματα. Κατά κύριο λόγο τα οστεοπορωτικά κατάγματα είναι χαμηλής μηχανικής ενέργειας, και επισυμβαίνουν κυρίως στα σώματα των σπονδύλων, στο ισχίο, στο αντιβράχιο και στην ωμική ζώνη. Έχουν τεθεί ποσοτικά κριτήρια διάγνωσης της οστεοπόρωσης βασιζόμενα στις μετρήσεις οστικής πυκνότητας. Η επίπτωση της νόσου, καθώς και οι δυσμενείς συνέπειές της αυξάνουν προϊούσης της ηλικίας. Η ομάδα του πληθυσμού που θίγεται ιδιαίτερα από την οστεοπόρωση είναι οι μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Υπάρχουν πολλές φαρμακευτικές παρεμβάσεις που στοχεύουν στην πρόληψη της οστεοπόρωσης και κατ' επέκταση στη μείωση των κλινικών συνεπειών της. Στη συγκεκριμένη εργασία αναθεωρείται η βιβλιογραφία επί της οστεοπόρωσης γενικότερα, αλλά και ειδικότερα η κλινική αποτελεσματικότητα και η οικονομική αποδοτικότητα τεσσάρων θεραπευτικών παρεμβάσεων, της αλενδρονάτης, της ρισενδρονάτης, της ραλοξιφένης και της τεριπαρατίδης.