Ψυχική υγεία : χρηματοδότηση, προϋπολογισμός και βελτίωση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών

Abstract

Τα ψυχικά νοσήματα στην σημερινή εποχή για πολλούς επιστήμονες αποτελούν μία μάστιγα. Είναι αρκετοί εκείνοι όπου χαρακτηρίζονται ως επιρρεπείς σε κάποιο ψυχικό νόσημα, όπως οι μετανάστες, οι εκπρόσωποι της τρίτης ηλικίας και εκείνοι που ανήκουν στα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα. Ήδη από το 1980 η κατάσταση στο χώρο της ψυχικής υγείας χαρακτηριζόταν ως νοσηρή, έτσι εκείνη την εποχή η Ευρωπαϊκή Ένωση έκρινε σκόπιμη την παρέμβασή της προκειμένου να υπάρξει βελτίωση στις παρεχόμενες υπηρεσίες. Έτσι, το πέρασμα από την ασυλική ψυχιατρική στην κοινωνική – κοινοτική κρίθηκε αναγκαίο και φτάσαμε στο σήμερα όπου μιλάμε για μία ευρεία ψυχιατρική μεταρρύθμιση με την ονομασία Ψυχαργώς, όπου παρουσιάζει αρκετά τρωτά σημεία.όπως για παράδειγμα στον Νομό Ηλείας όπου θεωρείται απαραίτητη η επέκταση των ήδη υπαρχόντων εγκαταστάσεων. Άλλο ένα μείζονος σημασίας θέμα που τίθεται είναι και αυτό της επαρκούς χρηματοδότησης των υπηρεσιών λόγω των ελαχίστων διαθέσιμων πόρων. Έτσι, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, στη Γερμανία δαπανούν 270€ ανά ασθενή και στην Αγγλία υπολογίζεται ότι το έμμεσο κόστος είναι πολύ υψηλό ανά πάσχοντα. Επομένως, οι ασκούντες την πολιτική εξουσία πρέπει να αναζητήσουν τρόπους προκειμένου να αντλήσουν κεφάλαια. Άρα, μία τέτοια ενέργεια είναι θέμα πολιτικών και προτεραιοτήτων. Για παράδειγμα, μία πρωτοβουλία που θα μπορούσε να αναληφθεί είναι η δημιουργία χρηματοδοτικών οργανισμών όπου σκοπός θα είναι η βελτίωση της ποιότητας, η ανάπτυξη πολιτικής και η επίτευξη της ισότητας που όμως πολλές φορές δεν επιτυγχάνεται λόγω της εισοδηματικής ανισότητας των πολιτών. Έτσι, οι πολιτικές θα πρέπει να εστιάσουν στους μειονεκτούντες. Σημαντική παράμετρος θεωρείται και η κατάρτιση του προϋπολογισμού τέτοιου είδους ενεργειών, όπου θα είναι ένα καταρτισμένο σχέδιο με οικονομικούς όρους όπου θα αποτελεί το μέσο του διοικητικού ελέγχου. Όμως τόσο η εξεύρεση χρηματοδοτικών πόρων, όσο και η κατάρτιση του προυπολογισμού αποβλέπουν στην βελτίωση της ποιότητας δηλαδή στο μέτρο του κατά πόσον οι υπηρεσίες αυξάνουν τις πιθανότητες να υπάρξουν οι επιθυμητές εκβάσεις ως προς την ψυχική υγεία και αφετέρου ακολουθούν την τρέχουσα επιστημονική πρακτική. Η ποιότητα συντελεί λοιπόν στην προστασία της αξιοπρέπειας των ασθενών, διασφαλίζεται η κατάλληλη φροντίδα, εφαρμόζονται παρεμβάσεις που συμβάλλουν στο να βοηθήσουν τα άτομα να λειτουργήσουν καλύτερα και συμβάλλει στο να γίνει η διάχυση της προσφερόμενης υπηρεσίας σε όλο το φάσμα της φροντίδας της ψυχικής υγείας. Επομένως, οι πολιτικές που πρέπει να γίνουν είναι η διαβούλευση, οι συνεργασίες, η νομοθεσία, η χρηματοδότηση και ο σχεδιασμός. Το αν τα μέτρα που λαμβάνονται είναι τα επιθυμητά και τα πλέον αποτελεσματικά αυτό γίνεται φανερό από τους δείκτες επίδοσης. Σήμερα στα πλαίσια της προσπάθειας για την πραγμάτωση της ποιότητας στον χώρο της ψυχικής υγείας εφαρμόζεται το πρόγραμμα που προαναφέρθηκε με την ονομασία Ψυχαργώς και που έχει θέσει σαν στόχο την κατάργηση της ασυλικής ψυχιατρικής που σύμφωνα όμως με τα ως τώρα στοιχεία μερικώς το έχει πετύχει μια και υποχρηματοδοτείται το όλο εγχείρημα αν και από το 2008 έχει γίνει για άλλη μία φορά αναθεώρησή του.