Κεφαλαιακή διάρθρωση και εφαρμογή στις ελληνικές επιχειρήσεις

Abstract

Οι βασικοί τρόποι χρηματοδότησης που έχει να επιλέξει μια επιχείρηση είναι ανάμεσα στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου και στο δανεισμό. Ωστόσο, η έκδοση μετοχών συνήθως αποτελεί ένδειξη αδυναμίας για τους επενδυτές, με αποτέλεσμα την μείωση της αξίας της μετοχής. Από την άλλη πλευρά ο ανεισμός μπορεί να προκύψει από την αναζήτηση άμεσων κεφαλαίων από τράπεζες, από εταιρείες leasing, factoring ή από την έκδοση ομολογιακών δανείων. Παρ’ όλα αυτά η αξία της επιχείρησης επηρεάζει την πιστοληπτική της ικανότητα και κατά συνέπεια το επιτόκιο δανεισμού από την τράπεζα. Η θεωρία της κεφαλαιακής διάρθρωσης κάνει την εμφάνιση της αρχικά με την μελέτη των Merton Miller και Franco Modigliani (1958) οι οποίοι υποστήριξαν ότι η πολιτική δανεισμού που ακολουθεί μια επιχείρηση δεν επιδρά στην αξία της. Με την μελέτη αυτή δόθηκε το έναυσμα για πλήθος συζητήσεων και αρκετών θεωριών στην προσπάθεια ακαδημαϊκών και άλλων ειδικών του χώρου να εξηγήσουν τον τρόπο που γίνεται η χρηματοδότηση των επιχειρήσεων και αν καταφέρνουν να μεγιστοποιήσουν την αξία τους. Ο στόχος της διατριβής είναι λαμβάνοντας υπόψη τις κυριότερες θεωρητικές προσεγγίσεις της κεφαλαιακής διάρθρωσης να προσδιοριστούν οι παράγοντες που επιδρούν στην διάρθρωση κεφαλαίου συγκεκριμένων ελληνικών κλάδων. Πιο συγκεκριμένα: • Οι παράγοντες που έχουν εντοπιστεί ότι συσχετίζονται με τη μόχλευση για τις επιχειρήσεις του εξωτερικού παρομοίως συσχετίζονται και για τις εγχώριες επιχειρήσεις; • Τα μοντέλα κεφαλαιακής διάρθρωσης του εξωτερικού έχουν ισχυρή επεξηγηματική δύναμη για τις ελληνικές εταιρείες; • Επηρεάζει τον δανεισμό των επιχειρήσεων και την κεφαλαιακή διάρθρωση η ύφεση, που έχει διαμορφωθεί στην Ελλάδα;