Διοικητική κινδύνου στα πλαίσια της πολιτικής προστασίας

Abstract

Η παγκόσμια κοινή γνώμη ασχολείται με τις φυσικές καταστροφές και τα τεχνολογικά ατυχήματα με αυξανόμενη συχνότητα και ανησυχία κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Συχνές καταστροφικές πλημμύρες, φονικοί σεισμοί, κατολισθήσεις και άλλα φυσικά φαινόμενα που ξεπερνούν τις ανθρώπινες δυνάμεις, δίνουν την εντύπωση μιας επιταχυνόμενης διαδικασίας αλλαγών. Τα καταστροφικά γεγονότα συνοδεύονται όχι μόνο από υλικές απώλειες αλλά και από πόνο και δυσμενείς ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις τόσο για τα άτομα όσο και για τις κοινωνίες και το περιβάλλον. Πιο συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών ο αριθμός των καταστροφών σημείωσε τεράστια αύξηση. Ειδικότερα, τα καταστροφικά τραυματικά γεγονότα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι του ελλαδικού χώρου. Ο καύσωνας του 1987, ο σεισμός της Πάρνηθας του 1999, οι πυρκαγιές της Ηλείας, της Ευβοίας, της Βορειοανατολικής Αττικής αποτελούν λίγες μόνο περιπτώσεις καταστροφικών συμβάντων που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές. Αυτό καθιστά το έργο της πολιτικής προστασίας πολύτιμο αναφορικά με τη διαχείριση του καταστροφικού κινδύνου. Η παρούσα εργασία πραγματεύεται την ανάπτυξη πολιτικών για τη διαχείριση του καταστροφικού κινδύνου, αναλύοντας διεξοδικά τις φάσεις διαχείρισής του στο πλαίσιο της πολιτικής προστασίας. Παρατίθενται ενδεδειγμένοι τρόποι διαχείρισης του καταστροφικού κινδύνου που υιοθετούνται από διάφορες χώρες του πλανήτη. Τέλος αναλύονται τρόποι διαχείρισης του σεισμικού κινδύνου.