Η ευθύνη του ξενοδόχου

Abstract

Στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στον τουριστικό κλάδο, παρατηρούνται μεγάλα κενά στην κείμενη τουριστική νομοθεσία. Ενώ είναι ξεκάθαροι οι νόμοι που πρέπει να τηρούνται για να αποκτήσει κάποιος άδεια λειτουργίας, οι νόμοι που διέπουν τη σχέση ξενοδόχων με πελάτες, κρίνονται ελλιπείς, καθώς τα πιθανά προβλήματα που συναντούνται στις σχέσεις των ξενοδόχων με τους πελάτες τους, είναι πολλά και δεν έχουν προβλεφθεί από τους ούτε σι άλλος παλιούς πλέον νόμους που διέπουν την τουριστική νομοθεσία. Από την άλλη πλευρά, είναι πολλές φορές δύσκολο να ακολουθηθούν κατά γράμμα όλοι οι κανονισμοί, καθώς η παρεμβολή του κρατικού φορέα, τις περισσότερες φορές, κρίνεται χρονοβόρα και πολλές φορές μη αποτελεσματική. Αποτέλεσμα αυτού, είναι να γίνεται η προσπάθεια εξεύρεσης λύσης στα ανακύπτοντα ζητήματα μεταξύ των δύο πλευρών, καθώς έτσι τα ζητήματα λύνονται ταχύτερα και πιο αποτελεσματικά. Χαρακτηριστικά βλέπουμε ότι οι περισσότεροι νόμοι της Ελληνικής τουριστικής νομοθεσίας είτε είναι πολύ παλιοί και δεν μπορούν να ανταποκριθούν στην σημερινή πραγματικότητα, είτε έχουν βασιστεί εξολοκλήρου σε διεθνείς οδηγίες, χωρίς να έχουν ληφθεί υπόψη οι ιδιαιτερότητες της Ελληνικής τουριστικής αγοράς. Παρόλα αυτά, είναι αναγκαίο να γίνει μια προσπάθεια συγκέντρωσης του νομοθετικού πλαισίου το οποίο αφορά καθαρά τις σχέσεις μεταξύ ξενοδόχων και πελατών, καθώς οι μέχρι τώρα αναφορές, αφορούν τους νόμους και κανονισμούς της γενικής τουριστικής νομοθεσίας και δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο που να αφορά αποκλειστικά τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις. Κύριος στόχος λοιπόν αυτής της διπλωματικής εργασίας, είναι να συλλεχθούν και αναλυθούν οι κυριότεροι νόμοι που αφορούν τον τουρισμό, οι οποίοι βρίσκονται διάσπαρτοι στην ελληνική νομοθεσία και είναι αυτοί οι οποίοι καθορίζουν την ευθύνη του ξενοδόχου ως προς τους πελάτες του, με τρόπο τέτοιο ο οποίος θα βοηθούσε ουσιαστικά στην καθημερινή λειτουργία ενός ξενοδοχείου.