Μελέτη στη συμπεριφορά των premiums των εταιρειών επενδύσεων χαρτοφυλακίου του ελληνικού χρηματιστηρίου

Abstract

Ένα από τα μεγαλύτερα αινίγματα στο χώρο των χρηματοοικονομικών είναι το επονομαζόμενο παζλ των Εταιριών Επενδύσεων Χαρτοφυλακίου (γνωστές και ως closed-end funds). Αντίθετα με τα αμοιβαία κεφάλαια (open end funds) τα οποία πωλούν και εξαγοράζουν τις νέες μετοχές στην καθαρή τους αξία (net asset value- NAV) συνήθως επαυξημένη ή ελαττωμένη αντίστοιχα κατά κάποιας αμοιβής, ένα closed-end fund εκδίδει ένα συγκεκριμένο αριθμό μετοχών τις οποίες διαπραγματεύεται στο χρηματιστήριο όπως οποιαδήποτε άλλη μετοχή. Οι μετοχές αυτές συνήθως εκδίδονται στην NAV πλέον μίας προμήθειας η οποία καλύπτει τα έξοδα έκδοσης των μετοχών. Έτσι ένα closed-end fund ξεκινάει τη ζωή του διαπραγματευόμενο σε premium. Συνήθως όμως, με το πέρας κάποιων μηνών, η μετοχή του closed-end fund διαπραγματεύεται σε ένα διαρκές discount, το οποίο φαίνεται να παραβιάζει τον κανόνα της μίας τιμής και δημιουργεί το παζλ των closedend funds. Αν θεωρηθεί ότι η χρηματιστηριακή αγορά είναι αποτελεσματική, τότε τα υποκείμενα κεφάλαια ενός closed-end fund θα πρέπει να αποτιμώνται στην σωστή τιμή τους και με την ίδια λογική θα πρέπει να ενεργούν και οι επενδυτές που διακρατούν μετοχές του closed-end fund. Υπό αυτές τις προϋποθέσεις δεν θα έπρεπε να υπάρχει discount. Για την εξήγηση του φαινόμενου αυτού υπάρχουν τόσο λογικές αιτίες όσο και μη λογικές εξηγήσεις, οι οποίες παραθέτονται στη συνέχεια.