Στρατηγικός σχεδιασμός μικρο-μεσαίων, εποχιακών, ξενοδοχειακών επιχειρήσεων: διερεύνηση της έκτασης εφαρμογής του στρατηγικού σχεδιασμού στις ελληνικές μικρο-μεσαίες, εποχικές, ξενοδοχειακές επιχειρήσεις (Μ.Μ.Ε.Ξ.Ε.) του Ιονίου, Κυκλάδων και Βόρειου Αιγαίου και ανάλυση των κυριοτέρων στοιχείων που αφορούν το στρατηγικό μάνατζμεντ, όπως αυτό υιοθετείται από τις επιχειρήσεις του κλάδου

Abstract

Στα πλαίσια της διερεύνησης της λειτουργίας των ελληνικών, ξενοδοχειακών επιχειρήσεων αντιλαμβάνεται κανείς, πως το μεγαλύτερο μέρος αυτών ανήκει στην κατηγορία των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων του κλάδου. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι με τη βοήθεια πρωτογενών στοιχείων έρευνας να αντιληφθεί το μέτρο που εφαρμόζεται οποιαδήποτε μορφή σχεδιασμού για το μέλλον της εκάστοτε επιχείρησης. Αρχικά επιλέχθηκε και ορίστηκε το δείγμα, ανάλογα με το μέγεθος και την περίοδο λειτουργίας της επιχείρησης. Λόγω της μεγάλης διασποράς των επιχειρήσεων σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, η έρευνα επικεντρώθηκε στις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις που ανήκουν γεωγραφικά στο Ιόνιο Πέλαγος, στο σύμπλεγμα των Κυκλάδων, καθώς και στην ευρύτερη περιοχή του Βόρειου Αιγαίου. Παράλληλα, οι επιχειρήσεις αυτές θα έπρεπε να διαθέτουν έως 100 δωμάτια και φυσικά να διαθέτουν την ανάλογη άδεια λειτουργίας από την αρμόδια αρχή. Μετά τη συλλογή των ερωτηματολογίων, η οποία έγινε με προσωπικές συνεντεύξεις και διήρκησε σχεδόν τέσσερις μήνες, έγινε η αποδελτιοποίηση τους. Οι μεταβλητές αντιπροσώπευαν μεταβλητές, οι οποίες έπειτα απεικονίσθηκαν γραφικά και οδήγησαν σε χρήσιμα συμπεράσματα για την πορεία του κλάδου. Τα σημαντικότερα συμπεράσματα που εξήχθησαν μπορούν να συνοψισθούν στα παρακάτω : 1.Η εποχική λειτουργία των επιχειρήσεων αποτελεί ένα από τα βασικότερα προβλήματα στην υιοθέτηση στρατηγικού σχεδιασμού και στην εφαρμογή οποιασδήποτε στρατηγικής. 2.Οι επιχειρήσεις του κλάδου βασίζονται στην πλειοψηφία τους στην οικογενειακή δραστηριότητα, με τα μέλη της οικογενείας να αποτελούν εκτός τους επικεφαλείς και τους κύριους μετόχους, το μεγαλύτερο ποσοστό του εργατικού δυναμικού. 3.Η δυνατότητα ελέγχου της τουριστικής κίνησης των επισκεπτών οποιουδήποτε προορισμού ανήκει κυρίαρχα στους τουριστικούς πράκτορες, οι οποίοι διαθέτουν μεγάλη διαπραγματευτική δύναμη και πιέζουν τις τιμές προς τα κάτω προς ίδιον όφελος.