Οι οικονομικές και θεσμικές διαστάσεις της ευρωπαϊκής και εθνικής στρατηγικής για την ανάπτυξη της θαλάσσιας οικονομίας. Η περίπτωση των υδατοκαλλιεργειών στην Ελλάδα

Abstract

Η παρούσα εργασία εξετάζει τις οικονομικές και θεσμικές διαστάσεις της ευρωπαϊκής και εθνικής στρατηγικής για την ανάπτυξη της θαλάσσιας οικονομίας, με έμφαση στον τομέα της υδατοκαλλιέργειας στην Ελλάδα. Η γαλάζια οικονομία αποκτά ιδιαίτερη σημασία στο πλαίσιο της βιώσιμης ανάπτυξης, με την υδατοκαλλιέργεια να αποτελεί στρατηγικό κλάδο για την Ευρωπαϊκή Ένωση, καθώς συνδυάζει πρωτογενή παραγωγή, τεχνολογική καινοτομία και χαμηλό περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Μέσω της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, της στρατηγικής «Από το αγρόκτημα στο πιάτο» και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Θάλασσας, Αλιείας και Υδατοκαλλιέργειας, η ΕΕ προωθεί ένα ολιστικό θεσμικό και χρηματοδοτικό πλαίσιο που επιδιώκει τη βιωσιμότητα και την κοινωνική ένταξη. Η μελέτη αναλύει τόσο το ευρωπαϊκό θεσμικό υπόβαθρο όσο και το ελληνικό κανονιστικό πλαίσιο, συμπεριλαμβανομένου του Πολυετούς Εθνικού Στρατηγικού Σχεδίου 2021–2030. Παρουσιάζονται οικονομικά και ποιοτικά στοιχεία για την πορεία του κλάδου, με αναφορά στις επιδόσεις, τις επενδύσεις και τις προκλήσεις. Ειδική έμφαση δίνεται στα εμπόδια που αντιμετωπίζει η ελληνική υδατοκαλλιέργεια: πολυπλοκότητα αδειοδοτήσεων, ελλιπής χωροταξικός σχεδιασμός και περιορισμένη κοινωνική αποδοχή. Η εργασία καταλήγει σε προτάσεις πολιτικής για την ενίσχυση της διακυβέρνησης, της κοινωνικής συμμετοχής και της τεχνολογικής προσαρμογής, με στόχο μια βιώσιμη και ανταγωνιστική θαλάσσια οικονομία. Η συμβολή της εργασίας εστιάζει στη διεπιστημονική κατανόηση του πλαισίου που διέπει την ελληνική υδατοκαλλιέργεια και στον εμπλουτισμό του δημόσιου διαλόγου για τη βιώσιμη θαλάσσια ανάπτυξη στην Ελλάδα.