Analyzing the Magna Carta of Filipino seafarers and the implications on P&I claims

Abstract

Η παρούσα διατριβή εξετάζει τη νεότερα θεσπισθείσα Μεγάλη Χάρτα για τους Φιλιππινέζους Ναυτικούς, και ειδικότερα τους Κανονισμούς Εφαρμογής της (IRR) και τις αναμενόμενες επιπτώσεις στις αξιώσεις Προστασίας και Αποζημίωσης (P&I). Πιο συγκεκριμένα, εξετάζει το Άρθρο 59 σχετικά με την εκτέλεση δικαστικών αποφάσεων και χρηματικών αποζημιώσεων, αναλύοντας τον αντίκτυπο στους ναυτικούς, τους πλοιοκτήτες και τον ναυτικό νομικό τομέα. Η διάταξη αυτή σηματοδοτεί μια σημαντική απόκλιση από την προηγούμενη πρακτική, αναπτύσσοντας μια διπλή προσέγγιση για τις χρηματικές αποζημιώσεις, διακρίνοντας μεταξύ «αμφισβητούμενων» και «μη αμφισβητούμενων» ποσών, και θεσπίζοντας μηχανισμούς αναστολής εκτέλεσης υπό προϋπόθεση καταβολής εγγύησης από οποιοδήποτε μέρος. Η μελέτη εξετάζει διεξοδικά κρίσιμα ζητήματα όπως η αθέμιτη προσέλκυση πελατών (ambulance chasing), το σύστημα εγγυήσεων και τη δίκαιη επίλυση των αξιώσεων, λαμβάνοντας υπόψη τις νομικές, οικονομικές και πρακτικές τους διαστάσεις. Διερευνά πώς οι πρόσφατες διαδικαστικές μεταρρυθμίσεις επιδιώκουν να εξισορροπήσουν την ταχεία πρόσβαση των ναυτικών στη δικαιοσύνη με την προστασία των πλοιοκτητών από αβάσιμες ή υπερβολικές αξιώσεις. Ιδιαίτερη προσοχή δίνεται στην εφαρμογή του συστήματος εγγύησης σε αμφισβητούμενες περιπτώσεις, ιδίως όταν η εκτέλεση αναστέλλεται έως ότου ολοκληρωθεί η εφέσιμη διαδικασία, και στον τρόπο με τον οποίο αυτοί οι μηχανισμοί συγκρίνονται με τα διεθνή πρότυπα εργασίας, ειδικότερα εκείνα που καθορίζονται από τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας στη Ναυτιλία (MLC) 2006. Η έρευνα αναφέρεται επίσης στην επίμονη πρόκληση της «αθέμιτης προσέλκυσης πελατών», δηλαδή την ανήθικη προσέλκυση πελατών από ορισμένους νομικούς επαγγελματίες, την οποία η Μεγάλη Χάρτα επιδιώκει να περιορίσει μέσω σαφέστερων διαδικαστικών εγγυήσεων και αποτρεπτικών μέτρων. Με βάση τη δογματική ανάλυση και συγκριτικές μελέτες περιπτώσεων, η εργασία εξετάζει τόσο πραγματικές όσο και υποθετικές διαφορές στο πλαίσιο πριν και μετά τη Μεγάλη Χάρτα, προκειμένου να αξιολογηθεί ο αντίκτυπος του νόμου στην πράξη. Αυτές οι περιπτώσεις δείχνουν πώς οι μηχανισμοί του Άρθρου 59 έχουν επηρεάσει τις στρατηγικές επίλυσης αξιώσεων για ναυτικούς και πλοιοκτήτες, ιδίως όσον αφορά τις υποχρεώσεις συμμόρφωσης, τα χρονοδιαγράμματα για την καταβολή χρηματικών αποζημιώσεων και τη χρήση ιατρικών εκτιμήσεων (συμπεριλαμβανομένων των παραπομπών σε τρίτο ιατρό βάσει Άρθρου 57). Η έρευνα αναδεικνύει οφέλη του νέου καθεστώτος, όπως πιο σαφείς διαδικασίες για την εκτέλεση αποφάσεων και μειωμένη ευπάθεια σε εκμετάλλευση, ενώ παράλληλα αντιμετωπίζει πρακτικά ζητήματα, όπως η προσέγγιση των ασφαλιστικών εγγυήσεων και οι πιθανές ψυχολογικές επιπτώσεις στις δικαιωματικές αξιώσεις. Η διατριβή συμβάλλει στη ναυτική νομική και P&I βιβλιογραφία, αναδεικνύοντας τη σύνθετη αλληλεπίδραση μεταξύ προστασίας της εργασίας και διαχείρισης εμπορικού κινδύνου στη ναυτιλιακή βιομηχανία. Συνολικά, υποστηρίζεται ότι, ενώ η Μεγάλη Χάρτα αποτελεί ορόσημο στην κωδικοποίηση των δικαιωμάτων των Φιλιππινέζων ναυτικών και στη συμφωνία των τοπικών κανονισμών με διεθνείς υποχρεώσεις, η μακροπρόθεσμη επιτυχία της θα εξαρτηθεί από την αποτελεσματικότητα των μηχανισμών εφαρμογής της, τη συνεχή διάλογο μεταξύ ενδιαφερομένων μερών και την προσεκτική ισορροπία μεταξύ της ευημερίας των ναυτικών και της βιωσιμότητας των πλοιοκτητών.