The impact of policies in maritime trade

Abstract

Η παρούσα διατριβή εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο οι τεταμένες πολιτικές σχέσεις μεταξύ Αυστραλίας και Κίνας επηρέασαν τις εμπορικές ροές και τη διεθνή ναυτιλία. Μία σχέση που άλλοτε χαρακτηριζόταν από βαθιά οικονομική αλληλεξάρτηση επιδεινώθηκε ραγδαία μετά το 2018, οδηγώντας σε δασμούς, άτυπους περιορισμούς και εκτεταμένη αβεβαιότητα. Οι εξελίξεις αυτές συνέπεσαν με την πανδημία COVID-19 και τον στρατηγικό ανταγωνισμό ΗΠΑ–Κίνας, οι οποίοι έφεραν στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου ζητήματα ανθεκτικότητας και διαφοροποίησης των εφοδιαστικών αλυσίδων.

Υιοθετώντας ποιοτική, βιβλιογραφική μεθοδολογία, η μελέτη αξιοποιεί ακαδημαϊκή βιβλιογραφία, εκθέσεις της UNCTAD, στατιστικά στοιχεία των ABS και DFAT, καθώς και δείκτες ναύλων του Baltic Exchange. Η ανάλυση αναδεικνύει την ανθεκτικότητα των φορτίων, όπως ο σιδηρομετάλλευμα και το υγροποιημένο φυσικό αέριο, όπου η κινεζική εξάρτηση από αυστραλιανούς πόρους εξασφάλισε τη συνέχιση των ροών· παράλληλα, καταγράφονται σημαντικές αναταράξεις στη γεωργική παραγωγή και στο εμπόριο εμπορευματοκιβωτίων, που απαίτησαν δαπανηρές αναδρομολογήσεις.

Τα ευρήματα δείχνουν ότι η γεωπολιτική αναδιαμορφώνει τη ναυτιλία μέσω μεταβλητότητας των ναύλων, μεγαλύτερων θαλάσσιων διαδρομών και ενίσχυσης των κινδύνων σε στρατηγικά σημεία πνιγμού. Η συγκεκριμένη περίπτωση υπογραμμίζει τα όρια των υφιστάμενων εμπορικών πλαισίων, την προσαρμοστικότητα των ναυτιλιακών επιχειρήσεων και τα διλήμματα που αντιμετωπίζουν οι μεσαίες δυνάμεις κατά την πλοήγησή τους στις σχέσεις με την Κίνα.