Graph-theoretical global migration network analysis 1990-2020

Abstract

Η παγκόσμια μετανάστευση είναι ένα δυναμικό και περίπλοκο φαινόμενο που επηρεάζει βαθιά τις πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές δομές. Τα παγκόσμια δίκτυα μετανάστευσης από το 1990 έως το 2020 αναλύονται στην παρούσα διατριβή με τη χρήση μιας θεωρητικής προσέγγισης γραφημάτων, προσφέροντας μια νέα οπτική γωνία για τη δυναμική της μετανάστευσης, εξετάζοντας τις συνδέσεις και τις ανταλλαγές μεταξύ των εθνών. Η μελέτη χρησιμοποιεί μετρικές όπως η κατηγορία modularity, η ιδιοδιανυσματική κεντρικότητα, η κεντρικότητα betweenness και ο σταθμισμένος βαθμός για να αποκαλύψει την ιεραρχική και διασυνδεδεμένη φύση των μεταναστευτικών δικτύων μετατρέποντας τα μεταναστευτικά δεδομένα σε δομές γράφων, όπου οι κόμβοι αντιπροσωπεύουν τις χώρες και οι ακμές τις μεταναστευτικές ροές. η παγκόσμια μετανάστευση διευκολύνεται από ισχυρούς κόμβους όπως η Κίνα, η Γερμανία και οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίοι κυριαρχούν στο μοτίβο πυρήνα-περιφέρειας που αποκαλύπτεται από την έρευνα. Οι περιφερειακές χώρες εξακολουθούν να εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από αυτούς τους κόμβους για συνδεσιμότητα, ενώ χώρες-γέφυρες όπως το Μεξικό και η Τουρκία αναγνωρίζονται ως βασικές συνδέσεις μεταξύ διαφόρων περιφερειακών ομάδων. Η ανάλυση της κατηγορίας αρθρωτότητας αποκαλύπτει σημαντική περιφερειοποίηση, με τις τάσεις μετακίνησης να περιορίζονται συχνά από ιστορικούς δεσμούς, οικονομικές συμφωνίες και γεωγραφική εγγύτητα. Η πλειονότητα των μεταναστευτικών κινήσεων ελέγχεται από έναν μικρό αριθμό κυρίαρχων κόμβων, ενώ τα περιφερειακά έθνη περιθωριοποιούνται, όπως αποκαλύπτεται από τις σταθμισμένες μετρικές βαθμού και κεντρικότητας. η μελέτη δίνει έμφαση στις διάφορες δυναμικές μεταξύ των περιφερειών, οι οποίες επηρεάζονται από κοινωνικοοικονομικούς, πολιτικούς και περιβαλλοντικούς παράγοντες, συγκρίνοντας περιφερειακά μεταναστευτικά δίκτυα. Τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν την ανάγκη ενίσχυσης των περιφερειακών περιοχών, τη βελτίωση της παγκόσμιας συνδεσιμότητας και τη διασφάλιση της ικανότητας των μεταναστευτικών συστημάτων να αντέχουν σε διαταραχές. Εκτός από την ενίσχυση των ακαδημαϊκών γνώσεων για τη μετανάστευση, η έρευνά μας προσφέρει στους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής χρήσιμες οδηγίες σχετικά με τον τρόπο μείωσης των διαρθρωτικών αδικιών και τη δημιουργία μεταναστευτικών δικτύων με μεγαλύτερη συμμετοχή. Η παρούσα διατριβή έρχεται να καλύψει μεθοδολογικές ελλείψεις στον τομέα των μεταναστευτικών σπουδών, χρησιμοποιώντας τη θεωρία των γραφημάτων για να προσφέρει ένα εμπεριστατωμένο πλαίσιο για τη μελέτη ενός από τα σημαντικότερα παγκόσμια ζητήματα της εποχής μας.