Ανάλυση της κλινικής αποτελεσματικότητας και της οικονομικής αποδοτικότητας των θεραπειών για το προχωρημένο και εξελισσόμενο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα

Abstract

Ο ηπαττοκυτταρικός καρκίνος (HCC) είναι ο πιο συχνός τύπος καρκίνου του ήπατος και έχει μεγάλη θνησιμότητα και πτωχή πρόγνωση με μεγαλύτερη εμφάνιση στην Ανατολική Ασία λόγω αυξημένης νοσηρότητας με Ηπατίτιδα Β και C. Τα άτομα που διαγιγνώσκονται με ΗΚΚ συνήθως πριν έχουν διαγνωσθεί με χρόνια ηπατική νόσο. Αποτελεί τη 2η πιο συχνή αιτία θανάτου στους άνδρες και 6η στις γυναίκες. Στη διάγνωση του παίζουν σημαντικό ρόλο οι κλινικές εξετάσεις, η αξονική και η μαγνητική τομογραφία, κάποιες εξετάσεις αίματος και η βιοψία ήπατος. Στα αρχικά στάδια του, συνήθως δεν παρουσιάζονται συμπτώματα. Αργότερα οι ασθενείς εμφανίζουν απώλεια βάρους, ίκτερο, κνησμό, κοιλιακό άλγος, απώλεια όρεξης και κοιλιακές μάζες. Η σταδιοποίηση, γίνεται με βάση το μέγεθος, τη τοποθεσία και τη παρουσία μεταστάσεων, μέσω διαφόρων συστημάτων όπως το ΤΝΜ και το BCLC, που λαμβάνουν υπόψιν διάφορους παράγοντες σχετικά με τη γενική υγεία του ασθενή αλλά και πληροφορίες για τη κατάσταση του όγκου. Οι θεραπευτικές εκλογές περιλαμβάνουν είτε χειρουργική εκτομή, είτε θερμική κατάλυση του όγκου, είτε ενδαρτηριακό χημειοεμβολισμό, ακτινοθεραπεία ή στοχεύουσα θεραπεία και ανοσοθεραπεία. Η παρούσα μελέτη αποτελεί συστηματική ανασκόπηση της υπάρχουσας βιβλιογραφίας σχετικά με τις διαθέσιμες θεραπείες για το προχωρημένο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα. Μέσω αναζήτησης στη βάση δεδομένων PubMed, η έρευνα μου επικεντρώθηκε στην αξιολόγηση της κλινικής αποτελεσματικότητας και της οικονομικής αποδοτικότητας των θεραπευτικών εκλογών για το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα. Οι κύριες θεραπευτικές στρατηγικές που αναλύθηκαν, περιλαμβάνουν τους αναστολείς τυροσινικής κινάσης (TKIs) και τις ανοσοθεραπείες Sorafenib, Lenvatinib, Atezolizumab και Nivolumab. Η μεθοδολογία που ακολούθησα περιελάβανε την εφαρμογή συγκεκριμένων κριτηρίων συμπερίληψης και αποκλεισμού, εξασφαλίζοντας την εγκυρότητα των επιλεγμένων μελετών. Τα κύρια ερευνητικά ερωτήματα αφορούσαν την αποτελεσματικότητα των διαφόρων θεραπειών, τις ανεπιθύμητες ενέργειες και την οικονομική βιωσιμότητα των φαρμάκων. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, ορισμένοι συνδυασμοί θεραπειών, όπως το Atezolizumab & Bevacizumab, παρουσίασαν βελτιωμένη συνολική επιβίωση σε σύγκριση με το Sorafenib, ενώ άλλες θεραπείες, παρά την κλινική τους αποτελεσματικότητα, δεν κρίθηκαν οικονομικά αποδοτικές λόγω του υψηλού τους κόστους. Η μελέτη καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η επιλογή θεραπείας για το ΗΚΚ θα πρέπει να βασίζεται σε ισορροπία μεταξύ αποτελεσματικότητας, προφίλ ασφάλειας και κόστους- αποτελεσματικότητας.