Εθνική ασφάλεια ως λόγος περιορισμού του ατομικού δικαιώματος στο απόρρητο επικοινωνίας

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία εξετάζει κριτικά το δικαίωμα της προστασίας του απορρήτου των επικοινωνιών. Αναλύει τη νομική προστασία που παρέχεται στις ιδιωτικές επικοινωνίες απέναντι στην κρατική παρακολούθηση, τοποθετώντας την απέναντι στο δικαίωμα του κράτους να διασφαλίζει την κοινωνική ασφάλεια στην ψηφιακή εποχή. Η μελέτη εξετάζει το νομικό πλαίσιο που αφορά στο δικαίωμα στην ιδιωτική ζωή και την κρατική επιτήρηση, με εστίαση στις διεθνείς συνθήκες, τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ). Αναδεικνύει τις προκλήσεις που επιφέρουν οι ταχείες τεχνολογικές εξελίξεις και εξετάζει την επάρκεια των υφιστάμενων νομικών μηχανισμών στη διασφάλιση της εμπιστευτικότητας των επικοινωνιών. Περαιτέρω, αναλύει κρίσιμες υποθέσεις-ορόσημα του ΕΔΔΑ, παρέχοντας πληροφορίες για την εξισορρόπηση μεταξύ των ατομικών δικαιωμάτων προστασίας της ιδιωτικής ζωής και των εθνικών συμφερόντων ασφάλειας. Τέλος, καταλήγει σε ορισμένα συμπεράσματα και προτείνει συστάσεις για περαιτέρω έρευνα στο μέλλον, επιδιώκοντας να συμβάλει στις συνεχιζόμενες συζητήσεις πάνω στην προστασία της ιδιωτικότητας και την επιτήρηση.