Ψηφιοποίηση στον τομέα της αμπέλου και του οίνου : εφαρμογή και ωριμότητα στην ελληνική αγορά

Abstract

Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας των Ηνωμένων Εθνών (FAO, 2017) η παραγωγή τροφίμων πρέπει να αυξηθεί κατά 60% για να θρέψει περισσότερους από 9 δισεκατομμύρια ανθρώπους έως το 2050. Ταυτόχρονα, οι αγρότες αναμένεται να παράγουν περισσότερα με λιγότερα καθώς αντιμετωπίζουν σοβαρούς περιορισμούς όσον αφορά τη συρρίκνωση της καλλιεργήσιμης γης, την έλλειψη εργατικού δυναμικού και το αυξανόμενο κόστος των γεωργικών εισροών (ενέργεια, θρεπτικά συστατικά κ.λπ.), ασκώντας τεράστια πίεση στα περιθώρια κέρδους τους. Επιπλέον, υπάρχο υ ν αυξανόμενες περιβαλλοντικές πιέσεις, όπως η κλιματική αλλαγή και ο οικονομικός αντίκτυπος των καταστροφικών καιρικών φαινομένων, καθώς και κοινωνικές πιέσεις, συμπεριλαμβανομένης της πίεσης για πιο ηθικές και βιώσιμες γεωργικές πρακτικές, όπως υψηλότερα πρότυπα για την προστασία του περιβάλλοντος μας παράγοντας λιγότερα εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και μείωση της χρήσης χημικών ουσιών και νερού. Η παρελθούσα πανδημική κρίση έχει επισημάνει πολλά αδύναμα σημεία της παγκόσμιας εφοδιαστικής αλυσίδας, όπως τη σημασία της ύπαρξης περισσότερων τοπικών παρόχων, τον κίνδυνο να βασιστεί κανείς σε ξένο εργατικό δυναμικό που αντιμετώπισε αυστηρούς περιορισμούς κινητικότητας που επιβλήθηκαν σε πολλές χώρες , επηρεάζοντας σοβαρά την παραγωγή. Εν ολίγοις, η παγκόσμια πανδημία επιτάχυνε την ανάγκη ευρείας ψηφιοποίησης της γεωργίας, η οποία εξακολουθεί να είναι λιγότερο ψηφιοποιημένη σε σύγκριση με άλλες βιομηχανίες παγκοσμίως. Για να αντιμετωπίσει αυτές τις προκλήσεις, η γεωργία πρέπει να αγκαλιάσει τον ψηφιακό μετασχηματισμό που να επιτρέπει τη συνδεσιμότητα. Στην πραγματικότητα, η γεωργική βιομηχανία έχει μεταμορφωθεί ριζικά τα τελευταία 50 χρόνια. Οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις έχουν επεκτείνει σημαντικά την κλίμακα, την ταχύτητα και την παραγωγικότητα αυτού του τομέα, οδηγώντας σε πιο αποτελεσματική καλλιέργεια και αυξημένες αποδόσεις. Αυτή η τάση αναμένεται να συνεχίσει καθώς η βιομηχανία υιοθετεί τεχνητή νοημοσύνη, ψηφιακούς αισθητήρες, αναλυτικά δεδομένα μεγάλων δεδομένων και άλλες ταχέως αναπτυγμένες τεχνολογίες προκειμένου να βελτιώσει την απόδοση του νερού και την αποδοτικότητα στη χρήση άλλων πόρων. Αυτός ο μετασχηματισμός έχει σημαντικό αντίκτυπο στη γεωργία ακριβείας. Η γεωργία ακριβείας , γνωστή και ως διαχείριση καλλιεργειών για συγκεκριμένες τοποθεσίες ή δορυφορική γεωργία, είναι μια έννοια διαχείρισης αγροκτημάτων που χρησιμοποιεί τεχνολογία πληροφοριών για να εξασφαλίσει τη βέλτιστη υγεία και παραγωγικότητα των καλλιεργειών. Σε μια έκθεση για το μέλλον της γεωργίας το 2016. η McKinsey ορίζει τις λύσεις γεωργίας ακριβείας ως «μια τεχνολογική προσέγγιση στη διαχείριση της γεωργίας που παρατηρεί, μετρά και αναλύει τις ανάγκες μεμονωμένων αγρών και καλλιεργειών» (McKinsey Digital, 2016). Πιο συγκεκριμένα, η γεωργία ακριβείας χρησιμοποιεί μια ποικιλία τεχνολογιών όπως GPS, GIS και τηλεπισκόπηση για να συγκεντρώσει γνώσεις που είναι σημαντικές στον τομέα. Αισθητήρες που μετρούν τη θερμοκρασία, το θρεπτικό επίπεδο και την υγρασία του εδάφους βρίσκονται επίσης στην περιοχή. Έτσι, η τεχνολογία αφαιρεί τις χειρωνακτικές ανθρώπινες προσπάθειες, συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου και της ανταλλαγής γνώσεων, αυτοματοποιώντας κρίσιμες διαδικασίες. Η ανάγκη για βέλτιστη παραγωγή με αυτά τα εργαλεία αυξάνεται ραγδαία μεταξύ των αγροτών στην παγκόσμια αγορά. Επιπλέον, λόγω των εξελισσόμενων προτύπων του καιρού που προκαλούνται από την αυξημένη υπερθέρμανση του πλανήτη, έχουν χρησιμοποιηθεί νέες τεχνολογίες για τη βελτίωση της παραγωγικότητας και των αποδόσεων των καλλιεργειών. Με τεχνολογία όπως η γεωργική παρακολούθηση σε πραγματικό χρόνο, οι μετεωρολογικές προβλέψεις, οι βέλτιστες απαιτήσεις χωραφιού και άλλα παρόμοια, η γεωργία ακριβείας επιτρέπει στους γεωργούς να μεγιστοποιούν τις αποδόσεις με ελάχιστη ανθρώπινη προσπάθεια. Επιπλέον, αυτή η τεχνολογία βοηθά τους αγρότες να παρακολουθούν τα εργαλεία τους και να βλέπουν τις πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο χρησιμοποιώντας τα smartphone τους. Στην παρούσα διπλωματική εργασία γίνεται μία καταγραφή της εφαρμογής αλλά και της ωριμότητας όλων αυτών των ψηφιακών και τεχνολογικών εργαλείων που χρησιμοποιούνται στον κλάδο της γεωργίας σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και συγκεκριμένα στην παρούσα διπλωματική εργασία για τον κλάδο για της αμπελοκαλλιέργειες και οίνου στην ελληνική αγορά, ( Digitalization in Vine and Wine Sector. Εφαρμογή και Ωριμότητα στην Ελληνική Αγορά). Αναλύουμε τον κλάδο των Οινοποιείων στην Ελλάδα, τις ψηφιακές και τεχνολογικές εφαρμογές που χρησιμοποιούνται ή αναμένονται να χρησιμοποιηθούν στο μέλλον τόσο στην παγκόσμια αλλά και την ελληνική αγορά, και την ωριμότητα των επιχειρήσεων του συγκεκριμένου κλάδου για τη χρήση και την προσαρμογή τους στην νέες απαιτήσεις. Αλλά και το μίγμα Στρατηγικής που καλούνται να ορίσουν ώστε να προσαρμοστούν στις ολοένα μεταβαλλόμενες τεχνολογικές συνθήκες που τις επηρεάζουν έμμεσα και άμεσα.