Safety II concept - Resilience engineering in maritime transport

Abstract

Στη διαχείριση της ασφάλειας και του κινδύνου, η ναυτιλιακή βιομηχανία τείνει να υιοθετεί στρατηγικές εκ των υστέρων αντίδρασης. Όταν συμβαίνουν ατυχήματα, η πιο κοινή ερώτηση που τίθεται είναι «γιατί κάτι πάει στραβά;». Διενεργείται σχετική έρευνα για τα αίτια, ωστόσο, η αξιολόγηση του επιπέδου ασφάλειας που επιτεύχθηκε από το σύστημα που οδήγησε στη γενική ασφαλή απόδοσή του δεν περιλαμβάνεται στην έρευνα. Αυτό σημαίνει ότι οι τρέχουσες ιδέες για την ασφάλεια στον ναυτιλιακό τομέα πρέπει να αναθεωρηθούν, διότι είναι πιθανό να έχουν φτάσει στο όριο τους. Η ιδέα της Μηχανικής Ανθεκτικότητας, η οποία δίνει προτεραιότητα στην απόδοση του συστήματος έναντι της αποτυχίας του, φαίνεται πολλά υποσχόμενη για τη ναυτιλιακή βιομηχανία. Αυτή η διατριβή εμβαθύνει στην πρακτική εφαρμογή των αρχών Ασφάλειας II και της Μηχανικής Ανθεκτικότητας στον κλάδο των θαλάσσιων μεταφορών, με πρωταρχικό στόχο την ενίσχυση της επιχειρησιακής ανθεκτικότητας και των αποτελεσμάτων ασφάλειας. Η Ασφάλεια ΙΙ δίνει σημαντική έμφαση στις εργασίες ρουτίνας και στον εντοπισμό παραγόντων που συμβάλλουν σε επιτυχή αποτελέσματα, ενώ η Μηχανική Ανθεκτικότητας συμπληρώνει αυτήν την οπτική με τις τέσσερις βασικές του ικανότητες - μάθηση, απάντηση, παρακολούθηση και πρόβλεψη - παρέχοντας ένα ολιστικό πλαίσιο για την αξιολόγηση της απόδοσης του συστήματος υπό διαφορετικές συνθήκες . Αυτή η έρευνα χρησιμοποιεί μια προσέγγιση μελέτης περίπτωσης για τη διερεύνηση της εφαρμογής των αρχών Ασφάλειας II και Μηχανικής Ανθεκτικότητας στη βελτίωση των συστημάτων διαχείρισης της ασφάλειας στις ναυτιλιακές εταιρείες. Με την εξέταση ενός πραγματικού σεναρίου, η μελέτη στοχεύει να διερευνήσει πώς αυτές οι αρχές μπορούν να εφαρμοστούν αποτελεσματικά. Οι βασικοί στόχοι περιλαμβάνουν τον προσδιορισμό περιοχών προς βελτίωση, ιδίως από προσαρμοστική και προληπτική σκοπιά ασφάλειας. Αυτό περιλαμβάνει μια κριτική αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των παραδοσιακών προσεγγίσεων ασφάλειας στον ταχέως εξελισσόμενο και περίπλοκο τομέα των θαλάσσιων μεταφορών. Επισημαίνεται με επιτυχία σε αυτή τη μελέτη ότι υπάρχουν πτυχές των υφιστάμενων ναυτιλιακών εργασιών που μπορούν να υιοθετήσουν μια προοπτική της Μηχανικής Ανθεκτικότητας και να ενσωματώσουν τις ικανότητες της θεωρίας για μάθηση, παρακολούθηση, ανταπόκριση και πρόβλεψη. Επιπλέον, συνάγεται το συμπέρασμα ότι συντρέχουν λόγοι για την εισαγωγή και την πρακτική εφαρμογή των αρχών της Μηχανικής Ανθεκτικότητας στη ναυτιλία, η οποία μπορεί να επιτευχθεί με την ενσωμάτωση στα Συστήματα Ασφαλούς Διαχείρισης.