Η έννοια, ο ρόλος και η αντίληψη της κοινωνικής τρωτότητας έναντι των φυσικών και ανθρωπογενών καταστροφών : η περίπτωση της Περιφέρειας Αττικής στην Ελλάδα

Abstract

Η διατριβή εξετάζει τη διαχείριση κρίσεων ως ένα πολύπλοκο σύστημα, όπου συμμετέχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι. Αυτοί οι ενδιαφερόμενοι συχνά ερμηνεύουν τα γεγονότα διαφορετικά ή έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα, επηρεασμένα από προσωπικές ιδεοληψίες. Αυτό καθιστά τη συντονισμένη αντιμετώπιση κρίσεων ιδιαίτερα δύσκολη. Η κατάσταση επιδεινώνεται με την προσθήκη της κοινωνικής τρωτότητας, που προσθέτει μια ακόμη διάσταση στην ήδη περίπλοκη εξίσωση. Για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά τέτοιες προκλήσεις, προτείνεται μια ολιστική προσέγγιση. Αυτή περιλαμβάνει τη συνεργασία διαφόρων επιστημονικών πεδίων και τη βιωματική εμπλοκή σε σενάρια κρίσεων, ώστε το σύστημα να ανατροφοδοτείται συνεχώς με νέες γνώσεις και να αυτορυθμίζεται. Στόχος είναι να παρέχονται καινοτόμες και προσιτές λύσεις, ιδίως για τις ευάλωτες ομάδες πολιτών. Η διατριβή εστιάζει στη θεωρητική βάση της διαχείρισης κρίσεων που προκύπτουν από φυσικούς και ανθρωπογενείς κινδύνους. Σκοπός της είναι να αποτυπώσει τη γνώση και την αντίληψη των πολιτών στην περιφέρεια της Αττικής σχετικά με φυσικές και τεχνολογικές καταστροφές. Εξετάζει επίσης την εμπιστοσύνη τους στο υπάρχον πλαίσιο διαχείρισης κινδύνων και καταγράφει το επίπεδο κοινωνικής τους τρωτότητας, με τελικό στόχο την αύξηση της ανθεκτικότητάς τους σε ενδεχόμενες κρίσεις.