Εκτός διεργασίας στατιστικός έλεγχος ποιότητας : οι συνδυασμένοι σχηματισμοί

Abstract

Στην εργασία αυτή, στόχος μας είναι να εξετάσουμε την αποτελεσματικότητα των συνδυασμένων σχηματισμών ως έναν εξελιγμένο τρόπο διεξαγωγής πειραμάτων. Στη στατιστική, σημαντικό ρόλο έχουν οι παραγοντικοί σχεδιασμοί. Μας δίνουν τη δυνατότητα να ελέγξουμε τις επιδράσεις πολλών παραγόντων ταυτόχρονα αλλά και αλληλεπιδράσεων τους δίνοντας μας επίσης τη δυνατότητα να μειώσουμε το πλήθος των πειραματικών δοκιμών με τους κλασματικούς παραγοντικούς σχεδιασμούς. Οι σχεδιασμοί αυτοί είναι συνήθως ορθογώνιοι και έτσι οι επιδράσεις που θέλουμε να εκτιμήσουμε μπορούν να είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους. Ο Taguchi θεωρείται αυτός που ανέδειξε τη χρήση των ορθογώνιων σχηματισμών και κατάφερε να μειώσει τη μεταβλητότητα σε ένα πείραμα, βελτιώνοντας την ποιότητα. Είναι γνωστό πως χρησιμοποιούσε δύο σχεδιασμούς για την ανάλυση του. Δηλαδή έναν εσωτερικής διάταξης και έναν εξωτερικής. Στην προσπάθεια μείωσης των σχεδιασμών για την εξοικονόμηση πόρων και χρόνου, άρχισε να χρησιμοποιείται ένας διασταυρούμενος σχεδιασμός (Crossed Array). Με τη βοήθεια της μεθόδου των αποκριτικών επιφανειών και την ανάλυση παλινδρόμησης γίνεται εκτίμηση των επιδράσεων. Παρόλα αυτά το πλήθος των εκτελέσεων είναι μεγάλο και έτσι καταλήγει να είναι δαπανηρό π.χ. για τις βιομηχανίες. Η ανάγκη μείωσης του κόστους οδήγησε σε ανάγκη μείωσης των πειραματικών δοκιμών χωρίς να επηρεαστεί όμως η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων. Αρκετοί είναι εκείνοι οι οποίοι πρότειναν να γίνεται χρήση συνδυασμένων σχηματισμών. Οι σχεδιασμοί αυτοί έχουν λιγότερες εκτελέσεις από τους διασταυρούμενους σχεδιασμούς καθώς είναι σαν ένα υποσύνολό τους. Είναι κυρίως μη ισόμορφοι ορθογώνιοι σχεδιασμοί και μας δίνουν τη δυνατότητα να επιλέξουμε τον κατάλληλο αναλόγως το τι επιδράσεις θέλουμε να εκτιμήσουμε. Βάσει του κριτηρίου αποδοτικότητας D – Efficiency γίνεται η επιλογή των βέλτιστων σχεδιασμών από τους χιλιάδες διαθέσιμους αναλόγως το πλήθος των παραγόντων και των πειραματικών δοκιμών. Έτσι επιτυγχάνεται οικονομία χρόνου και ελάττωση του κόστους εκτέλεσης του πειράματος, με τον πειραματιστή να μπορεί να λάβει αξιόπιστες αποφάσεις.