Σχεδιαστικές και λειτουργικές επιλογές για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και ενεργειακά αποδοτικότερα πλοία

Abstract

Η πορεία αναγκαστικής μετάβασης στην πράσινη ναυτιλία, με ορίζοντα το έτος 2050, θέτει σε συναγερμό τη ναυτιλιακή βιομηχανία. Ασφαλώς οι άνθρωποι της ναυτιλίας έχουν επίγνωση της κοινής ωφέλειας, που απορρέει από την μείωση εκπομπών του θερμοκηπίου και ακολουθούν τους περιβαλλοντικούς κανονισμούς που θεσπίζονται από διεθνείς οργανισμούς. Αντικείμενο της διατριβής μου είναι: α) Ο λειτουργικός σχεδιασμός για μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και ενεργειακά αποδοτικότερα πλοία. β) οι τεχνολογικές εξελίξεις και τα καύσιμα με στόχο την αναγκαία ελαχιστοποίηση στο λειτουργικό κόστος, αφού ο αποδοτικός σχεδιασμός είναι ζωτικής σημασίας για τη ναυτιλία. Οι κανόνες – οδηγίες του ΙΜΟ (Δείκτης αξιολόγησης EEDI, EEXI, EEOΙ κ.λπ.), της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας για τις θαλάσσιες μεταφορές (Fit for 55 / FuelEU Maritime) και της ένταξης στο σύστημα εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών Ε.Ε (EU ETS) επιβάλλουν επιτάχυνση προσαρμογής. Μέχρι σήμερα δεν έχουν αποκρυσταλλωθεί οι τεχνικές προδιαγραφές για τις μηχανές, ούτε τα νέα καύσιμα που θα χρησιμοποιηθούν μελλοντικά. Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα ποιόν θα επιβαρύνει το οικονομικό κόστος προσαρμογής και μετάβασης.