Ο κανονισμός ΙΜΟ2020, η θέσπισή του και η συνεισφορά στην πράσινη ναυτιλία και ανάπτυξη

Abstract

Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν συμπεριλάβει την προστασία της θάλασσας ως έναν από τους κύριους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης. Ο στόχος 6.3, «Καθαρό νερό και αποχέτευση», υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να επιτρέπεται η διαρροή επιβλαβών και ρυπογόνων ουσιών. Επειδή η θαλάσσια διάσωση επηρεάζει το θαλάσσιο περιβάλλον εκτός από τα πλοία και το φορτίο τους, αυτή η αρχή είναι θεμελιώδης για το ναυτικό δίκαιο. Οι εξελίξεις οδήγησαν τον ΙΜΟ να διευρύνει την εστίασή του για να συμπεριλάβει πρόσθετους κινδύνους, όπως οι εκπομπές ρυπογόνων αερίων. Η μείωση των εκπομπών θείου από τα πλοία είναι ο πρωταρχικός στόχος του IMO 2020, της πιο πρόσφατης εγκεκριμένης στρατηγικής του. Την 1η Ιανουαρίου 2020, έγινε νόμος, καθιστώντας έναν από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους μείωσης των εκπομπών θείου στην ατμόσφαιρα και βελτίωσης των περιβαλλοντικών συνθηκών στην ξηρά, στο νερό και στις παράκτιες και εσωτερικές περιοχές. Σκοπός της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ανάλυση του κανονισμού ΙΜΟ 2020. Πιο συγκεκριμένα, η εργασία επικεντρώνεται στην θέσπιση του κανονισμού ΙΜΟ2020 και στη συνεισφορά αυτού στην πράσινη ναυτιλία και ανάπτυξη. Τέλος, γίνεται αναφορά στον κανονισμό IMO2030 και στις νέες διατάξεις και ρυθμίσεις που θα επιφέρει με την εφαρμογή του