Αυτόνομα πλοία, κανονιστικό πλαίσιο και διεθνείς συμβάσεις που τα διέπουν. Ζητήματα που θα προκύψουν από την λειτουργία τους

Abstract

Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ίδια η φύση της Ναυτιλίας, αλλά και η επιθυμία για την δημιουργία αποδεκτών Κανόνων σε παγκόσμιο επίπεδο, επιβάλλαν νομοθετικές ρυθμίσεις ώστε να ομογενοποιηθεί ο τομέας. Έτσι, σήμερα η λειτουργία της Ναυτιλίας βασίζεται στο νομικό πλαίσιο που διαμορφώνουν οι Διεθνείς Συμβάσεις θεσμοθετημένες από τον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό και το νομικό καθεστώς του εκάστοτε κράτους που ρυθμίζει τα διάφορα θέματα σε εθνικό επίπεδο. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια, η αλματώδης και αδιάλειπτη ανάπτυξη της Τεχνολογίας, αλλά και η ανάγκη για εξοικονόμηση πόρων (ενεργειακών, οικονομικών, ανθρώπινων) δημιούργησαν μια νέα πραγματικότητα στην Ναυτιλία, όπου τα αυτόνομα και τα μη επανδρωμένα πλοία έχουν κάνει την εμφάνισή τους, ενώ μελλοντικά – ως φαίνεται – θα κυριαρχήσουν έναντι των συμβατικών. Η παρούσα Διπλωματική Εργασία μέσα από την ανασκόπηση επιστημονικών άρθρων, την μελέτη του Διεθνούς Δικαίου και την ανάλυση νομικών δεδομένων στοχεύει να ερευνήσει κατά πόσο τα αυτόνομα και μη επανδρωμένα πλοία μπορούν να υπαχθούν στο ήδη υπάρχον νομικό καθεστώς του Διεθνούς και του Ελληνικού Δικαίου. Στο σημείο αυτό πρέπει να επισημάνουμε ότι η συγκεκριμένη μελέτη δεν αναφέρεται στα πλοία εν γένει, αλλά εστιάζει μόνο στα εμπορικά πλοία. Από την βιβλιογραφική ανασκόπηση βρέθηκε ότι νομοθετικές μεταρρυθμίσεις θα μπορούσαν να επιτρέψουν την ομαλή μετάβαση στην επόμενη γενιά πλοίων, στα αυτόνομα και στα μη επανδρωμένα.