Ευθύνη παρόχων επιγραμμικών υπηρεσιών κατά το άρθρο 17 της Οδηγίας (ΕΕ) 2019/790

Abstract

Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η διερεύνηση της ευθύνης των παρόχων επιγραμμικών υπηρεσιών διαμοιρασμού περιεχομένου για χρήση περιεχομένου προστατευόμενου από δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και συγγενικά δικαιώματα κατά το άρθρο 17 της ευρωπαϊκής Οδηγίας 2019/790 για τα δικαιώματα πνευματικής ιδιοκτησίας και τα συγγενικά δικαιώματα στην Ψηφιακή Ενιαία Αγορά. Στο πρώτο Κεφάλαιο, εστιάζουμε στο προϊσχύον νομικό πλαίσιο ευθύνης και ιδίως στο δικαίωμα παρουσίασης έργων στο κοινό κατά το άρθρο 3 της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ, στο καθεστώς «ασφαλούς λιμένα» απαλλαγής για τους παρόχους υπηρεσιών φιλοξενίας κατά το άρθρο 14 της Οδηγίας 2000/31/ΕΚ και στη δυνατότητα λήψης ασφαλιστικών μέτρων σε βάρος των διαμεσολαβητών κατά το άρθρο 8 παράγραφος 3 της Οδηγίας 2001/29/ΕΚ. Κατόπιν προχωρούμε στην εξέταση του ισχύοντος καθεστώτος ευθύνης κάνοντας λόγο για την πορεία προς την υιοθέτηση της Οδηγίας 2019/790, τις στοχεύσεις της μεταρρυθμιστικής πρωτοβουλίας την οποία ανέλαβε ο ενωσιακός νομοθέτης, τα σημεία-κλειδιά του άρθρου 17 και τις κατευθυντήριες οδηγίες που εξέδωσε η Επιτροπή σχετικά με την επίμαχη διάταξη. Στο επόμενο Κεφάλαιο, αναλύουμε την απόφαση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση C-401/19, η οποία αφορά προσφυγή ακυρώσεως του άρθρου 17 που άσκησε η Πολωνία κατά του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σε ένα τέταρτο και τελευταίο Κεφάλαιο, προσεγγίζουμε την «επόμενη ημέρα» υπό το φως της ενσωμάτωσης του άρθρου 17 από τα κράτη μέλη και του Κανονισμού (ΕΕ) 2022/2065 ο οποίος αντικαθιστά το καθεστώς ευθύνης των άρθρων 12 έως 15 της Οδηγίας 2000/31/ΕΚ που ισχύει για περισσότερο από δύο δεκαετίες για τους φορείς παροχής υπηρεσιών της κοινωνίας της πληροφορίας με τα άρθρα 4 έως 6 και 8 του Κανονισμού και εισάγει καθήκοντα δέουσας επιμέλειας για τους παρόχους ενδιάμεσων υπηρεσιών σηματοδοτώντας το πέρασμα σε μία νέα εποχή.