The digital transformation in the public sector : the case of the Greek Local Government

Abstract

Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει θέσει ως προτεραιότητα την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και του ψηφιακού μετασχηματισμού, ενώ πληθώρα διεθνών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, έχουν προτείνει μεθόδους για τη μέτρησή τους. Ωστόσο, στις διάφορες εκθέσεις αξιολόγησης της ψηφιακής της ετοιμότητας, η Ελλάδα έχει λάβει αντικρουόμενα αποτελέσματα. Η παρούσα μελέτη στοχεύει να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα οι στρατηγικές και οι στόχοι της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης που προτάθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή από το 2006 έως το 2020. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η Ελλάδα διαφοροποιήθηκε από την προτεινόμενη στρατηγική και ακολούθησε ένα διαφορετικό πλαίσιο ψηφιακού μετασχηματισμού. Η μελέτη συνεχίζει με μια ανάλυση της ανάπτυξης και υιοθέτησης της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης λόγω του σημαντικού αντίκτυπού της στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων και του αποκλεισμού της από τις εκθέσεις κατάταξης για τον ψηφιακό μετασχηματισμό. Διενεργείται βιβλιογραφική ανασκόπηση αναφορικά με την ανάπτυξη της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης στους ελληνικούς δήμους και αξιολογείται η ποιότητα 50 δημοτικών πυλών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης χρησιμοποιώντας τρεις διακριτές προοπτικές, αυτή της προσφοράς (Μοντέλα ωριμότητας ηλεκτρονικής διακυβέρνησης), της ζήτησης (Μοντέλα αποδοχής τεχνολογίας) και της αντικειμενικής αξιολόγησης (Οδηγίες προσβασιμότητας στον ιστό χρησιμοποιώντας το αυτοματοποιημένο εργαλείο Lighthouse). Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μεθοδολογίες από την πλευρά της ζήτησης παρέχουν μια πιο ολοκληρωμένη αξιολόγηση της ποιότητας της πύλης ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, ενώ οι αντικειμενικές μέθοδοι που χρησιμοποιούν αυτοματοποιημένα εργαλεία απαιτούν περαιτέρω ανάπτυξη. Η ανάλυση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι οι δήμοι αποδίδουν σε μεσαίο επίπεδο όσον αφορά την ποιότητα της Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης σε όλες τις μεθόδους, με κύριο θέμα την έλλειψη χρησιμότητας. Λαμβάνοντας υπόψη την συγκεκριμένη έλλειψη, χρησιμοποιήθηκε η προσέγγιση πληθοπορισμού (crowdsourcing) για να συλλεχθούν οι απόψεις των πολιτών αναφορικά με τις υπηρεσίες που επιθυμούν να παρέχονται μέσω των πυλών ηλεκτρονικής διακυβέρνησης. Η μελέτη καταλήγει σε μια νέα τυπολογία σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να αναπτυχθούν οι πύλες ηλεκτρονικής διακυβέρνησης προκειμένου να θεωρηθούν χρήσιμες.