Εφοδιαστικές αλυσίδες μηδενικού άνθρακα

Abstract

Η διπλωματική εργασία αυτή στοχεύει στο να εξετάσει πώς οι μεταφορές συμμετέχουν και επηρεάζουν την κλιματική αλλαγή και πώς η κλιματική αλλαγή με τη σειρά της επηρεάζει τις μεταφορικές υπηρεσίες και τις εφοδιαστικές αλυσίδες. Ο πληθυσμός του πλανήτη έχει αυξηθεί πολύ και οι καταναλωτικές μας συνήθειες έχουν αλλάξει προς το χειρότερο. Οι ανθρώπινες ανάγκες είναι απεριόριστες και οι πόροι που υπάρχουν για να τις ικανοποιήσουν είναι περιορισμένοι. Καταναλώνουμε με αύξοντα ρυθμό και δεν μεριμνούμε για το περιβάλλον και το μέλλον. Καθώς το φαινόμενο του θερμοκηπίου αυξάνει την θερμοκρασία του πλανήτη, λιώνοντας τους παγετώνες που αυξάνει τη στάθμη της θάλασσας και δημιουργώντας ακραία καιρικά φαινόμενα παγκοσμίως, διεθνείς φορείς και κρατικά όργανα έχουν κινητοποιηθεί ώστε να διαμορφώσουν τις σωστές πολιτικές για την μετάβαση από τα ορυκτά καύσιμα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας ώστε να ελεγχθεί η αυξανόμενη τάση της υπερθέρμανσης του πλανήτη και να μειωθούν οι εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και η περιβαλλοντική ρύπανση. Στα κεφάλαια της εργασίας αυτής εξετάζεται η περιβαλλοντική ρύπανση από τις θαλάσσιες, σιδηροδρομικές και οδικές μεταφορές. Αναλύονται οι ρυθμιστικοί κανονισμοί στη ναυτιλία όπως η Σύμβαση Marpol και συγκεκριμένα το Παράρτημα VI που ασχολείται αποκλειστικά με την περιβαλλοντική ρύπανση προερχόμενη από τη ναυτιλία. Περαιτέρω εξετάζεται η μετάβαση προς τις «πράσινες μεταφορές» και ποιες τεχνολογίες μπορούν να βοηθήσουν στη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και καυσίμων και επομένως στη μείωση της περιβαλλοντικής ρύπανσης προερχόμενη από τις μεταφορές. Εξετάζεται η σχέση των λιμένων με την κλιματική αλλαγή και πώς τα λιμάνια μπορούν να συμβάλλουν στην επίτευξη εφοδιαστικών αλυσίδων μηδενικού άνθρακα καθώς διαδραματίζουν έναν σπουδαίο ρόλο όντας βασικός κρίκος σε μια εφοδιαστική αλυσίδα που λειτουργεί ως πύλη εισόδου και εξόδου από τη θάλασσα στην ενδοχώρα, συνδέοντας τα θαλάσσια μέσα μεταφορές με το σιδηροδρομικό και οδικό δίκτυο. Αναλύεται διεξοδικά ο νέος διεθνής κανονισμός από τον ΙΜΟ για τα ναυτιλιακά καύσιμα και την περιεκτικότητά τους σε θείο. Γίνεται εξέταση των μεθόδων συμμόρφωσης με τον κανονισμό αυτό όπως είναι τα καύσιμα με χαμηλή περιεκτικότητα σε θείο και τα συστήματα καθαρισμού καυσαερίων των πλοίων (scrubbers) καθώς και τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους. Τέλος, αναλύεται ο ρόλος που διαδραματίζει η Ευρωπαϊκή Ένωση προς τη μετάβαση μεταφορών μηδενικού άνθρακα έως το 2050 και με ποιες ενέργειες και κανονισμούς προσπαθεί να το πετύχει αυτό.