Το ισχύον πλαίσιο για τις διαβιβάσεις δεδομένων σε τρίτες χώρες υπό το φως των αποφάσεων του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην υπόθεση Schrems

Abstract

Το καθεστώς για τις διαβιβάσεις δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, ως «ζωντανός οργανισμός», διαρκώς εξελίσσεται αλληλοεπιδρώντας με την τεχνολογική εξέλιξη, ώστε αφενός να διαφυλάξει το θεμελιώδες δικαίωμα του ανθρώπου στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, και αφετέρου να ενισχύσει την οικουμενική ροή των εν λόγω δεδομένων, η οποία είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη των διεθνών εμπορικών συναλλαγών. Η νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη αυτή, με πρόμαχους τις αποφάσεις στην πολύκροτη υπόθεση Schrems, οι οποίες οδήγησαν πλήθος επιχειρήσεων σε αδιέξοδο αναφορικά με τις διαβιβάσεις δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα προς τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, και κατ’ επέκταση σε άλλες τρίτες χώρες. Ωστόσο, τα θεσμικά όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως και οι Αρχές Προστασίας Δεδομένων, δεν άργησαν να κινητοποιηθούν και να αναπτύξουν μηχανισμούς προς επίλυση του εν λόγω ζητήματος εφαρμόζοντας το νέο αυστηροποιημένο πλαίσιο που έθεσε το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπό το φως των προαναφερθέντων νομολογιακών και κανονιστικών ζυμώσεων σε ενωσιακό επίπεδο, η παρούσα μελέτη έχει ως στόχο να αναδείξει το υφιστάμενο καθεστώς για τις διαβιβάσεις δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση σε τρίτες χώρες.