| dc.description.abstract | Οι εξωχώριες εταιρείες συνιστούν στην πράξη τον ορισμό της διάστασης ανάμεσα στην πραγματική και την καταστατική έδρα που μελετάται στα πλαίσια του Ιδιωτικού Διεθνούς Δικαίου των Εταιρειών καθώς αξιοποιούν στην πράξη με τη λογική του “forum shopping” τη διαφορά ανάμεσα στον τόπο πραγματικής οικονομικής δραστηριοποίησης και στον τόπο φορολόγησης των εσόδων τους.
Σήμερα, το 50% του παγκοσμίου εμπορίου φαίνεται να διακινείται μέσω εξωχώριων εταιρειών ενώ συγχρόνως το 50% του ενεργητικού του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος και άνω του 30% των άμεσων ξένων επενδύσεων από πολυεθνικές εταιρείες διενεργείται με τη μεσολάβηση εξωχώριων εταιρικών σχημάτων. Τα περιουσιακά στοιχεία μάλιστα, υπό την κυριότητα εταιρειών με έδρα σε υπεράκτιες δικαιοδοσίες αγγίζουν στις μέρες μας ποσοστό άνω του 30% του παγκόσμιου πλούτου.
Παρά τη θεωρητική ανάσχεση της Παγκόσμιας Χρηματοπιστωτικής Κρίσης του 2008 αλλά και τη μυθολογία που διαμορφώθηκε στη συνέχεια στο επίπεδο της κοινής γνώμης γύρω από τις εταιρείες και εν γένει τα νομικά πρόσωπα που εμφανίζουν υπεράκτιες δραστηριότητες, η χρήση τέτοιων σχημάτων στο πλαίσιο του διεθνώς επιχειρείν μόνο ύφεση δεν παρουσιάζει. Ωστόσο, ο κίνδυνος της απώλειας φορολογικής κυριαρχίας, της διάβρωσης των εθνικών φορολογικών βάσεων και της πιθανής σύγκρουσης διεθνών και εθνικών κανόνων που ενδέχεται να δημιουργήσει ανασφάλεια δικαίου με συνακόλουθα
Σκοπός της παρούσης εργασίας είναι μέσα από την αξιοποίηση των νομοθετημάτων, της θεωρίας και της εθνικής και ευρωπαϊκής νομολογίας, να παρουσιάσει το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τις εξωχώριες εταιρείες στη χώρα μας, τους λόγους και τη δομή της λειτουργίας τους αλλά και το πλαίσιο προστασίας εθνικό και κοινοτικό ιδιαίτερα σε σχέση με τη μεσολάβηση τέτοιων εταιρικών σχημάτων για τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και ευρύτερα πράξεις έντονης ηθικής απαξίας.
Στο Πρώτο –Εισαγωγικό Μέρος, γίνεται αναφορά στις δύο αντίρροπες τάσεις που εμφανίζονται στο Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο των Εταιρειών σε σχέση με το δίκαιο που διέπει τα ως άνω νομικά πρόσωπα. Παρουσιάζονται ευσύνοπτα οι δύο κύριες θεωρίες, αυτή της «πραγματικής έδρας» και η «θεωρία της ίδρυσης». Ταυτόχρονα γίνεται μνεία και στις ενδιάμεσες απόψεις ήτοι τις θεωρίες της «επικάλυψης» και της «διάκρισης» αλλά και στην προβληματικής της αναγνώρισης της πράξης σύστασης του νομικού προσώπου.
Το Δεύτερο Μέρος είναι αφιερωμένο στην παρουσίαση του εθνικού πλαισίου όπως υποστηρίζεται και από την εγχώρια νομολογία του κανόνα της «πραγματικής έδρας» αλλά και των εξαιρέσεων του όπως επί παραδείγματι των κοινοτικών εταιρειών, των ναυτιλιακών εταιρειών ή των νομικών προσώπων που έχουν συσταθεί στις ΗΠΑ. Συγχρόνως, μνημονεύεται η σχετική νομολογία του ΔΕΚ ενώ αναπτύσσεται και το ζήτημα της συμβατότητας της θεωρίας της πραγματικής έδρας με τη διαδικασία της Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης.
Στο Τρίτο Μέρος, γίνεται αναφορά στην ιστορική αναδρομή του θεσμού των εξωχώριων υπεράκτιων εταιρειών, αποδίδεται ο ορισμός τους και παράλληλα εκτίθενται συνοπτικά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα τους, η σύσταση, δομή και λειτουργία τέτοιων εταιρικών σχημάτων καθώς και τα κριτήρια επιλογής της εξωχώριας δικαιοδοσίας
Το Τέταρτο Μέρος έχει ως θεματικό αντικείμενο την παρουσίαση των 12 πιο διαδεδομένων κατηγοριών υπεράκτιων δραστηριοτήτων και την παραστατική αποτύπωση της αξιοποίησης σε κάθε μια εκ των ανωτέρω περιπτώσεων των πλεονεκτημάτων μεσολάβησης μια εξωχώριας εταιρείας.
Στο Πέμπτο Μέρος, παρουσιάζεται το καθεστώς των φορολογικών παραδείσων - των μη συνεργάσιμων φορολογικά κρατών και των κρατών με προνομιακό φορολογικό καθεστώς στο Ελληνικό Φορολογικό Δίκαιο.
Στο Έκτο Μέρος, επιχειρείται η αποτύπωση της συμμετοχής των εξωχώριων εταιρειών σε δραστηριότητες φοροδιαφυγής φοροαποφυγής και ξεπλύματος βρώμικου χρήματος. Παρουσιάζονται ακόμη διεθνείς παρεμβάσεις και οι αντίστοιχοι φορείς που έχουν συσταθεί για την καταπολέμηση του ξεπλύματος βρώμικου χρήματος ενώ παρατίθεται και η ποινική διάσταση της αντιμετώπισης παράνομων υπεράκτιων δραστηριοτήτων στα πλαίσια της Ελληνικής έννομης τάξης.
Στο Έβδομο και τελευταίο μέρος, αντικείμενο προβληματισμού αποτελεί η φορολογική διάβρωση, η φοροαποφυγή και η καταστρατήγηση της εθνικής φορολογικής νομοθεσίας υπό το πρίσμα της πρόσφατης ευρωπαϊκής νομολογίας.
Τέλος παρατίθενται τα Συμπεράσματα της εργασίας και ακολουθεί η αναλυτική βιβλιογραφία , αρθρογραφία και οι διαδικτυακές και λοιπές πηγές της έρευνάς μας. | el |
