Στατιστική ανάλυση πειραματικών δεδομένων από αυτοματοποιημένη και υπερευαίσθητη ποσοτικοποίηση θραύσης DNA σε ευκαρυωτικά κύτταρα για την βιολογική εκτίμηση της επικινδυνότητας της ιοντίζουσας ακτινοβολίας χαμηλής δόσης

Abstract

Η εύρυθμη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού αλλά και συνολικά των ευκαρυωτικών κυττάρων του οργανισμού επηρεάζεται από την αθροιστική έκθεση σε ακτινοβολία και από την στιγμιαία υπερβολική έκθεση σε ακτινοβολία. Η ιοντίζουσα ακτινοβολία σύμφωνα με τη βιβλιογραφία μπορεί να προκαλέσει μεταλλάξεις και σπασίματα του DNA και σαν επακόλουθο συμβάν να επέλθει η καρκινογένεση. Η εργασία αυτή επικεντρώνεται στην έκθεση του ανθρώπινου οργανισμού στην ιοντίζουσα ακτινοβολία, η οποία χρησιμοποιείται σε ιατρικές απεικονιστικές μεθόδους όπως είναι για παράδειγμα η πανοραμική οδοντιατρική απεικόνιση. Δεδομένου πως δεν έχουν ορισθεί ασφαλή όρια για αυτή την ακτινοβολία, ακτινοβολήθηκαν ανθρώπινα στοματικά επιθηλιακά κύτταρα σε πείραμα όπου χρησιμοποιήθηκαν τρεις τιμές ιοντίζουσας ακτινοβολίας, η μηδενική η χαμηλή και η υψηλή δόση ακτινοβολίας. Ακολούθησαν μετρήσεις της γ-H2AXιστόνης, σε δύο χρονικά διαστήματα από τη στιγμή έκθεσης ανθρώπινων επιθηλιακών κυττάρων στις διαφορετικές τιμές της ακτινοβολίας. Η γ-Η2ΑΧ επισημάνθηκε με φθόριο και μετρήθηκε με τη μέθοδο του ανοσοφθορισμού. Η μοριακή βιολογία μας βοηθάει να καταλάβουμε ότι κατά τα δίκλωνα σπασίματα DNA παράγεται αυτή η ιστόνη, και οι μετρήσεις που θα προκύψουν θα αντιστοιχούν σε διπλά σπασίματα DNA των κυττάρων που μελετώνται. Τα δίκλωνα σπασίματα DNA είναι τα πλέον σημαντικά για τη λειτουργία του κυττάρου και αδυναμία επιδιόρθωσής του οδηγεί σε πιθανές καρκινογενέσεις. Στις μετρήσεις που συλλέχθηκαν με τη βοήθεια υψηλής τεχνολογίας, ακολούθησε στατιστική επεξεργασία των αποτελεσμάτων με τη βοήθεια του στατιστικού πακέτου R-Studio. Μέσα από τα αποτελέσματα που λάβαμε προσπαθήσαμε να εξάγουμε παρατηρήσεις και συμπεράσματα που αφορούν την εκτίμηση της βιολογικής επικινδυνότητας της ιοντίζουσας ακτινοβολίας. Ο απώτερος σκοπός της μελέτης είναι να αξιολογηθούν οι τιμές της ακτινοβολίας που χρησιμοποιήθηκαν στο πείραμα και να μελετηθεί το ρίσκο σε έκθεση ιοντίζουσας ακτινοβολίας, βασιζόμενοι στο σχηματισμό ενός αξιόπιστου δείκτη δοσιμετρίας.