Η επίδραση της τιμολόγησης των φαρμάκων στη συγκράτηση των δαπανών υγείας στην Ευρώπη, με ειδική μνεία στην Ελλάδα

Abstract

To 2009, η παγκόσμια κοινότητα βρέθηκε αντιμέτωπη με μια πρωτόγνωρη οικονομική κρίση. Τα κράτη κλήθηκαν να αντιδράσουν άμεσα χρησιμοποιώντας ακόμα και επιθετικές πολιτικές προκειμένου να ελαχιστοποιήσουν την έντασή της και να τονώσουν την ρευστότητα τους. Στο πλαίσιο προγραμμάτων οικονομικής στήριξης και συγκράτησης των κρατικών προϋπολογισμών τους σε όλους τους τομείς, τα κράτη βρέθηκαν αντιμέτωπα με την αύξηση των δαπανών υγείας, της φαρμακευτικής δαπάνης καθώς και την αδυναμία κάλυψής της από τους φορείς κοινωνικής ασφάλισης. Η κοινωνική ανισότητα οξύνθηκε και η ανάγκη για συνοχή κατέστη υποχρέωση των κυβερνήσεων. Στην Ελλάδα, τα αποτελέσματα της κρίσης ήταν πολύ πιο βαθιά και έντονα από τις υπόλοιπες χώρες, οδηγώντας μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού στην ανεργία και κάτω από το όριο της φτώχειας. Στο πλαίσιο ελέγχου και μείωσης των δαπανών υγείας, ένα μέρος τους επιμερίστηκε από τον δημόσιο τομέα στον ιδιωτικό, μετατρέποντας τους πολίτες και την φαρμακευτική βιομηχανία σε κοινωνούς του κόστους. Οι πολίτες συνεισφέρουν με αύξηση της φορολογίας και θεσμοθετημένη συμμετοχή στο κόστος των φαρμάκων και των διαγνωστικών εξετάσεων, ενώ ο κλάδος του φαρμάκου υπέστη εξαιρετικές μειώσεις στις τιμές των προϊόντων του, είτε μέσω του συστήματος τιμολόγησης είτε μέσω υποχρεωτικών εκπτώσεων και επιστροφών. Αν και φαινομενικά τα μέτρα αυτά κατάφεραν να ελέγξουν σε ένα βαθμό την ένταση της αυξητικής τάσης των δαπανών υγείας, μακροπρόθεσμα λειτούργησαν ως τροχοπέδη στην ανάπτυξη του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της χώρας δημιουργώντας στρεβλώσεις στην αγορά της υγείας.