Ναύλοι, ναυλοσύμφωνα και η διαφοροποίηση αυτών βάσει των φάσεων του ναυτιλιακού κύκλου

Abstract

Στόχος της εργασίας ήταν η διερεύνηση μια πιθανής επιρροής που έχει ο ναυτιλιακός κύκλος στην διαφοροποίηση των όρων των ναυλοσυμφώνων της χρονοναύλωσης και της ναύλωσης ταξιδίου. Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε μέσα από τον έλεγχο των όρων ναυλοσυμφώνων τα όποια εκτελεστήκαν σε περιόδους ύφεσης και κορύφωσης του ναυτιλιακού κύκλου αποδεικνύουν μια τέτοια σχέση. Και τα δυο είδη ναύλωσης παρουσιάζουν διαφοροποίηση στους όρους ανάλογα με το στάδιο στο όποιο βρίσκεται ο ναυτιλιακός κύκλος. Οι όροι οι οποίοι διαφοροποιούνται ανάλογα με το στάδιο του κύκλου μπορούμε να πούμε ότι ομαδοποιούνται και σχηματίζουν κάποιες ευρύτερες κατηγορίες. Οι βασικότερες κατηγορίες που σχηματίζονται είναι τρεις. Οι όροι που μπορούν να χαρακτηριστούν καθαρά οικονομικοί ανήκουν στην πρώτη κατηγορία. Στην συνεχεία έχουμε όρους οι οποίοι σχετίζονται κυρίως με την ασφάλεια του πλοίου και του πληρώματος. Τέλος υπάρχει μια μικρότερη κατηγορία η όποια περιέχει όρους οι οποίοι σχετίζονται με την στρατηγική που ακολουθεί ο πλοιοκτήτης σχετικά με την ναύλωση του πλοίου του και τις επιλογές που κάνει για να την προωθήσει. Στην κατηγορία με τους οικονομικούς όρους εμπεριέχονται διάφορων μεγεθών και ουσίας όροι. Στην χρονοναύλωση υπάρχουν όροι όπως το ballast bonus , η παράδοση του πλοίου στον ναυλωτή, η πληρωμή και ο χρόνος εκτέλεσης της , το bunker clause, τα έξοδα των ναυλωτών στο πλοίο, η πληρωμή των εξόδων του πλοίου και του πληρώματος σε κάθε λιμάνι και ο καθαρισμός των αμπαριών. Οι όροι αυτοί ανεξάρτητα από το μέγεθος του πόσου με το όποιο ασχολούνται διαφοροποιούνται με εμφανή τρόπο ανάλογα με την κατάσταση που επικρατεί στην αγορά. Επίσης όροι οι σαν το ballast bonus ή όροι σχετικά με τα πετρέλαια που θα καταναλώσει το πλοίο μπορούν να χαρακτηριστούν ως ιδιαιτέρα σημαντικοί. Στην ιδία κατηγορία η ναύλωση ανά ταξίδι περιέχει όρους όπως η ποσότητα του φορτίου που θα μεταφέρει το πλοίο (More Or Less Owners Option, More Or Less Charterers Option), οι όροι FIO και FIOST μέσα από τους οποίους καθορίζεται το ποιος αναλαμβάνει τα έξοδα της φόρτωσης, της εκφόρτωσης, της στοιβασίας και του χαπαρίσματος. Το πότε αρχίζει να μετράει ο χρόνος του Lay time, η χρήση των όρων SHINC, SHEX, unless used και if used time not to count, ο συμψηφισμός του χρόνου φόρτωσης και εκφόρτωσης αλλά και ο ρυθμός που αυτές γίνονται όπως και ο τρόπος με τον όποιο υπολογίζουμε τον χρόνο του SHEX ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία. Στην συνεχεία η κατηγορία που σχετίζεται με την ασφάλεια του πλοίου εμπεριέχει όρους που τόσο στην ναύλωση ανά ταξίδι όσο και στην χρονοναύλωση γίνονται δεκτοί μόνο σε περιόδους κατά τις οποίες η αγορά βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα. Οι όροι αυτοί ταυτίζονται στην πλειοψηφία τους και για τα δυο είδη ναύλωσης. Κάποιοι από αυτούς τους όρους που συναντήσαμε στην ανάλυση είναι η φύση του φορτίου (only permitted cargo and intended cargo), η διαδρομή χρονοναύλωσης (route and intended route), η επιλογή των περιοχών που θα δραστηριοποιηθεί το πλοίο στην ναύλωση ανά ταξίδι, ο Πλους του πλοίου με την βοήθεια παγοθραυστικού, η ικανότητα λιμένων φόρτωσης και εκφόρτωσης να δεχτούν το πλοίο και η επιλογή φόρτωσης και εκφόρτωσης από την προβλήτα ή το αγκυροβόλιο. Τέλος, φτάνουμε στην τελευταία κατηγορία η όποια σχετίζεται με την στρατηγική που ακολουθεί ο πλοιοκτήτης σχετικά με την αξιοποίηση του πλοίου του. Μέσα από αυτούς τους ο όρους ο πλοιοκτήτης αφενός καθορίζει το καθεστώς με το όποιο θα πραγματοποιήσει μια ναύλωση αφετέρου καθορίζει και την μελλοντική ναύλωση που θα κάνει το πλοίο του με την λήξη της προηγούμενης. Σε αυτήν την κατηγορία εντάσσονται όροι όπως η επαναπαραδοση του πλοίου στην χρονοναύλωση, τα χρονικά όρια που δίνονται για την επικύρωση μια ναύλωσης, η επιλογή λιμένων με συμφόρηση ή όχι και τέλος η επιλογή ναυτιλιακού πράκτορα.