Ευρωπαϊκή Ένωση: προϋποθέσεις και συνέπειες προσχώρησης και αποχώρησης κράτους
| dc.contributor.advisor | Μενδρινού, Μαρία | |
| dc.contributor.author | Πραγιάννη, Χαρίκλεια | |
| dc.date.accessioned | 2021-06-24T15:44:42Z | |
| dc.date.available | 2021-06-24T15:44:42Z | |
| dc.date.issued | 2021-01 | |
| dc.identifier.uri | https://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/13512 | |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26267/unipi_dione/935 | |
| dc.description.abstract | Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα ενοποιητικά εγχειρήματα που σήμερα αριθμεί 27 κράτη μέλη και 70 χρόνια από την ίδρυσή της. Η ανάγκη για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση εκδηλώθηκε αρχικά με μία αμιγώς οικονομική συνένωση έξι κρατών που μετεξελίχθηκε σταδιακά σε ένα υπερεθνικό μόρφωμα. Το μόρφωμα αυτό αποσκοπεί στην ολοένα και μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική ολοκλήρωση, η οποία επέρχεται μέσω της προσχώρησης νέων χωρών. Η διεύρυνση, όπως έλαβε χώρα τις περασμένες δεκαετίες, κατέδειξε την επιθυμία των κρατών για διαμόρφωση στενότερων δεσμών συνεργασίας και αλληλεγγύης, αλλά και την πρόθεση για ενσωμάτωση, εντός της εθνικής έννομης τάξης τους, των θεμελιωδών αξιών και αρχών που εκπροσωπεί η ΕΕ. Προκειμένου, επομένως, να διασφαλιστεί η προσχώρηση των κρατών εκείνων που πράγματι σέβονται το κοινοτικό κεκτημένο και που αποσκοπούν στην ευημερία της ΕΕ, η Συνθήκη της ΕΕ (ΣΕΕ) θεσπίζει ένα σύνολο προϋποθέσεων, τόσο ουσιαστικών όσο και τυπικών, που τα κράτη μέλη υποχρεούνται να πληρούν. Αδιαμφισβήτητα, οι διευρύνσεις που έλαβαν χώρα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα (1973-2013) επέφεραν σημαντικές αλλαγές τόσο στα προσχωρούντα κράτη όσο και στην ίδια την ΕΕ. Σταδιακά σημειώθηκε ανάπτυξη και ευνοήθηκε η δράση της ΕΕ σε ένα ευρύ φάσμα τομέων πολιτικής: από τα ανθρώπινα δικαιώματα μέχρι το εμπόριο και τις μεταφορές. Αποτέλεσμα της ανάπτυξης αυτής ήταν η βελτίωση του επιπέδου ζωής των Ευρωπαίων πολιτών και η ενίσχυση της επιρροής της ΕΕ στη διεθνή κοινότητα. Επειδή, όμως, στόχος της ΕΕ δεν είναι η αριθμητική διεύρυνσή της, αλλά η συμμετοχή κρατών που μοιράζονται το κοινό όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, στην τελευταία αναθεώρηση προβλέφθηκε και το δικαίωμα αποχώρησης για τα κράτη που το επιθυμούν. Αυτό σημαίνει ότι, το κράτος μέλος χωρίς να χρειάζεται να πληροί συγκεκριμένες ουσιαστικές προϋποθέσεις, δικαιούται να γνωστοποιήσει την πρόθεσή του για αποχώρηση στο αρμόδιο θεσμικό όργανο, ούτως ώστε να ενεργοποιηθεί η προβλεπόμενη από τη ΣΕΕ διαδικασία εξόδου από την ΕΕ. Οι βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες που επέρχονται από την αποχώρηση έχουν αντίκτυπο και στα δύο μέρη, αλλά κατά κύριο λόγο στο αποχωρούν κράτος. Μέχρι σήμερα, μοναδικό παράδειγμα εξόδου αποτελεί το Ηνωμένο Βασίλειο (ΗΒ), το οποίο κατόπιν διεξαγωγής δημοψηφίσματος την 23η Ιουνίου 2016 δρομολόγησε την αποχώρησή του από την ΕΕ, που τελικά πραγματοποιήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2020. Κατά κοινή ομολογία, πρόκειται για μια αρκετά επισφαλή απόφαση από την πλευρά του ΗΒ, δεδομένων των ριζικών αλλαγών που επήλθαν και πρόκειται να επέλθουν για αμφότερα τα μέρη. | el |
| dc.format.extent | 176 | el |
| dc.language.iso | el | el |
| dc.publisher | Πανεπιστήμιο Πειραιώς | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/ | * |
| dc.title | Ευρωπαϊκή Ένωση: προϋποθέσεις και συνέπειες προσχώρησης και αποχώρησης κράτους | el |
| dc.type | Master Thesis | el |
| dc.contributor.department | Σχολή Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών | el |
| dc.description.abstractEN | The European Union (EU) is one of the most important unifying undertakings, counting today 27 Member States and 70 years since its establishment. The need for European integration was initially manifested by a purely economic union of six states which has gradually become a supranational structure. This structure - through the accession of new countries - aims at increasing economic and political integration. The enlargement, as has taken place in the previous decades, has put a great emphasis on the states’ desire to construct a solid basis for the establishment and development of cooperation and solidarity among the states, as well as the intention to incorporate, within their national legal order, their fundamental values and principles that the EU represents. In order to ensure the accession of those states which actually respect the acquis communautaire and which aim at the EU’s welfare, the Treaty on European Union (TEU) lays down a set of conditions, both substantive and formal, that the member states are required to fulfil. There is no doubt that the enlargement that took place over the past period (1973-2013), has brought about significant changes that influenced both the member states and the EU itself. Notably, sustainable development has started to gradually take place and EU action has been encouraged in a wide range of policy areas, i.e., from human rights to trade and transport. The result of this development was the achievement of a significant improvement in the life standards of European citizens and the enhancement of EU’s influence in the international community. The European legislation provides not only for the right to join the Union but also for the right to withdraw. This means that, without having to fulfil specific substantive conditions, a member state has the right to notify the competent European institution about its intention to withdraw, in order to initiate the TEU exit procedure. The short and long-term consequences of withdrawal have an impact on both parties, but mainly on the leaving state. To date, the only example of exit is the United Kingdom (UK), which following a referendum on 23 June 2016, initiated its withdrawal from the EU. Following this referendum, its withdrawal eventually happened on 31 January 2020. Such exit decision is considered to entail serious risks especially for the UK, due to the radical changes that have already been incurred or are expected to be incurred for both parties. | el |
| dc.contributor.master | Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές | el |
| dc.subject.keyword | Ευρωπαϊκή Ένωση | el |
| dc.subject.keyword | Προσχώρηση | el |
| dc.subject.keyword | Αποχώρηση | el |
| dc.subject.keyword | Συνέπειες | el |
| dc.subject.keyword | Brexit | el |
| dc.date.defense | 2021-06-15 |
Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο
Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές
-
Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών
Department Of International And European Studies
Εκτός από όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα