Εμφάνιση απλής εγγραφής

dc.contributor.advisorΣαμιώτης, Γεώργιος
dc.contributor.authorΜπερετάνου, Κωνσταντίνα
dc.date.accessioned2017-05-11T06:52:13Z
dc.date.available2017-05-11T06:52:13Z
dc.date.issued2016-11
dc.identifier.urihttps://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/9554
dc.description.abstractΗ Ναυτική Ασφάλιση αναφέρεται στην κάλυψη των ποικίλων κινδύνων που ανακύπτουν σε οποιαδήποτε μορφή θαλάσσιας εμπορικής δραστηριότητας. Η σημασία της για τον επιχειρηματικό κόσμο της ναυτιλίας είναι πολύ μεγάλη, δεδομένου ότι μέσω αυτής οι πλοιοκτήτες και οι μεταφορείς μπορούν να βασίζονται στην αποζημίωσή τους για ενδεχόμενες ζημιές στο σκάφος ή στο φορτίο. Η θαλάσσια μεταφορά εμπεριέχει σημαντικά αυξημένους κινδύνους τόσο για το σκάφος και το πλήρωμά του όσο και για το εμπόρευμα. Η εξειδίκευση της ναυτικής ασφάλισης οδήγησε στην παγίωση συγκεκριμένων φορέων οι οποίοι παρέχουν τις αντίστοιχες υπηρεσίες. Στο Δίκαιο των κρατών λαμβάνεται πρόνοια για την κρατική εποπτεία και έλεγχο των φορέων παροχής ασφαλιστικών υπηρεσιών, ώστε να αποφεύγονται ασυδοσίες και να τηρείται ένα πλαίσιο συμβατό στο νομικό σύστημα των κρατών. Το γεγονός επίσης ότι η ασφαλιστική αγορά διαμορφώνεται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, καθιστά τη σημασία της θεσμικής κατοχύρωσης των συναλλαγών ιδιαίτερα κρίσιμη. Για το λόγο αυτό και στην πορεία του χρόνου έχουν διαμορφωθεί διεθνώς ισχυρές νομικές βάσεις για τη ναυτιλιακή ασφάλιση, τόσο σε επίπεδο Κρατών όσο και σε διεθνές επίπεδο μέσω του Διεθνούς Δικαίου και Συμβάσεων οι οποίες έχουν ενσωματωθεί στο Εθνικό Δίκαιο πολλών Κρατών. Στο πλαίσιο της ναυτικής ασφάλισης και λόγω της διακύβευσης σημαντικών συμφερόντων (τόσο οικονομικών όσο και επιχειρηματικών αναπτύσσονται διαφωνίες και δημιουργούνται διενέξεις μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών. Η επίλυσης διαφορών μέσω της δικαστικής οδού συγκεντρώνει αρκετά μειονεκτήματα τα οποία περιορίζουν τη δυναμική και την ευελιξία των ναυτιλιακών επιχειρήσεων. Η Εναλλακτική Επίλυση Διαφορών αποτέλεσε μια ουσιαστική εναλλακτική μέθοδος εξομάλυνσης των εμπορικών σχέσεων μεταξύ εμπορικών εταίρων. Υιοθετήθηκε έτσι η Διαιτησία, η οποία έχει εξελιχθεί σε ένα βασικό νομικό σύστημα απαραίτητο στις σύγχρονες εμπορικές σχέσεις. Η Διαιτησία έχει εμφανισθεί ως όρος και έχει εξελιχθεί με στόχο να δώσει περαιτέρω ώθηση στο δυναμικό τομέα της παγκόσμιας ναυτιλίας, ώστε αυτός να αναπτυχθεί υγιέστερα και πιο δυναμικά. Η εργασία έχει δομηθεί σε δύο μέρη. Το Πρώτο Μέρος πραγματεύεται το θέμα της ναυτικής ασφάλισης. Το 1ο Κεφάλαιο αναφέρεται στην έννοια της ασφάλισης στον τομέα της ναυτιλίας. Αρχικά γίνεται αναφορά στους κλάδους ασφάλισης προς τις ναυτιλιακές επιχειρήσεις. Στη συνέχεια γίνεται εξειδίκευση στο θέμα της ασφάλισης στο Ελληνικό Δίκαιο, όπου και αναλύονται οι υπάρχοντες νόμοι που διέπουν τη ναυτασφάλιση στην Ελλάδα και το ρυθμιστικό πλαίσιο. Λόγω του διεθνοποιημένου χαρακτήρα του ναυτιλιακού τομέα, γίνεται αναφορά στους φορείς οι οποίοι προσφέρουν ασφαλιστικές υπηρεσίες διεθνώς, ενώ καλύπτεται και το θέμα της εποπτείας των ασφαλιστικών φορέων καθώς και οι βασικές διαδικασίες που ακολουθεί η διαδικασία υποβολής πρότασης ασφάλισης έως την υπογραφή του συμβολαίου. Με δεδομένο ότι η Ελλάδα αποτελεί μια ισχυρή ναυτική δύναμη, γίνεται προσπάθεια καταγραφής των προοπτικών της ναυτασφαλιστικής αγοράς σε σχέση με την ισχύουσα νομοθεσία της χώρας. Στο 2ο Κεφάλαιο γίνεται ανάλυση του Αγγλικού Δικαίου των ναυτασφαλίσεων και συγκεκριμένα του Νόμου 1906, ο οποίος έχει επηρεάσει έως σήμερα καθοριστικά το Δίκαιο των ναυτασφαλίσεων σε πλήθος χωρών. Το 3ο Κεφάλαιο πραγματεύεται τις συμφωνίες IGA και IGPA, οι οποίες επηρέασαν την αγορά των ναυτασφαλίσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς διαφοροποίησαν τους κανόνες του ανταγωνισμού της. Το Δεύτερο Μέρος της εργασίας πραγματεύεται την Εξωδικαστική Επίλυση Διενέξεων με έμφαση στον τομέα της ναυτιλίας, δεδομένου ότι αποτελεί μια ολοένα και προτιμητέα μέθοδο για την αποτελεσματικότερη επίλυση διαφορών. Το Κεφάλαιο 4 αναπτύσσει την έννοια των εναλλακτικών οδών επίλυσης διενέξεων και προσδιορίζει τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους. Το 5ο Κεφάλαιο αναφέρεται στις Διεθνείς Συνθήκες οι οποίες διέπουν το Διεθνές Δίκαιο καθώς και στις προσπάθειες τρίτων φορέων (συγκεκριμένα των Ηνωμένων Εθνών) να επηρεάσουν το διεθνές πλαίσιο της διαιτησίας. Το 6ο Κεφάλαιο αναφέρεται στο νομικό πλαίσιο της διαιτησίας στην Ελλάδα ενώ το 7ο παρουσιάζει τις διαδικασίες που ακολουθούνται σε μια περίπτωση προσφυγής δύο μερών στη διαιτησία στο φορέα Piraeus Association for Maritime Arbitration (PAMA). Τέλος γίνεται αναφορά σε ζητήματα που άπτονται στις νέες τεχνολογίες και στο πώς αυτές ενσωματώνονται στη διαδικασία της διαιτησίας. Η εργασία ολοκληρώνεται με το 8ο Κεφάλαιο, το οποίο συνοψίζει τις έννοιες της ναυτικής ασφάλισης και της διαιτησίας και τις διασυνδέει ώστε να αναδειχθεί η εναλλακτική επίλυση διαφορών σε περιπτώσεις ναυτιλιακών ασφαλιστικών συμβολαίων.el
dc.format.extent118el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Πειραιώςel
dc.rightsAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/*
dc.titleΣύγχρονες εξελίξεις στην εξωδικαστική και δικαστική επίλυση διάφορων - διαμεσολάβησηel
dc.typeMaster Thesisel
dc.contributor.departmentΣχολή Ναυτιλίας και Βιομηχανίας. Τμήμα Ναυτιλιακών Σπουδώνel
dc.description.abstractENMarine insurance covers the loss or damage of ships, cargo, terminals, and any transport or cargo by which property is transferred, acquired, or held between the points of origin and final destination. Marine insurance is very important because through marine insurance, ship owners and transporters can be sure of claiming damages especially considering the mode of transportation used. the latter most which causes a lot of worry to the transporters not only because there are natural occurrences which have the potential to harm the cargo and the vessel but also other incidents and attributes which could cause a huge loss in the financial casket of the transporter and the shipping corporation. Due to the specialization required to fulfill the requirement of maritime insurance, only few organizations offer insurance services to the maritime industry. Insurance organizations are supervised by international and state legislation, in order to avoid immunity and maintain means to conduct business that are compatible to state legislation. The size of the global maritime insurance market defines the significance of the institutional consolidation of the relevant business transactions. For that reason during the time, steady legislation foundations for the maritime insurance have been established, both in international and state level. International legislation and Conventions, which have been embodied in National Legislation of maritime and commercial states, rule the international maritime insurance market. Maritime disputes often face difficulties resolving disputes inside the national court system. Arbitration provides one of the means for peaceful settlement of disputes provided by international law. Maritime arbitration has developed on both an interstate and a transnational relations level. Arbitration has the respect of the international community which speeds up the pace towards the conclusion of international treaties, establishing of arbitration regulations and typical arbitration laws that make arbitration language of the age and its favorite reality. The essay is structured in two Parts. Part 1 discusses maritime insurance issues. Chapter 1 defines the concept of maritime insurance, mentioning the sectors that are covered via insurance services. A presentation of the Greek legislation follows, with references to current laws that govern the marine insurance market. Because of the global nature of maritime business, the essay references international organizations that offer maritime insurance services as well as the supervisory authorities. A separate paragraph depicts the entire process from an insurance request to the signature of the contract. Given that Greece is a major stakeholder in the global maritime business, the perspectives of the Greek maritime insurance market are discussed. Chapter 2 discusses the British maritime insurance legislation and specifically the MIA 1906, which consist the foundation for the National Common Law of a vast number of countries. Chapter 3 references IGA and IGPA agreements, which affected the maritime insurance market of the EU since they modified its competition rules. Part 2 extensively deals with the Alternative Dispute Resolution concept, mainly for the maritime sector, given that it becomes a favorable method for a more effective dispute resolution. Chapter 4 develops on the concept of Alternative Dispute Resolution and defines its advantages and disadvantages. Major International Treaties that govern the current International Law are mentioned in Chapter 5, while efforts of other parties (e.g. United Nations) to affect it are also discussed. Chapter 6 studies the Greek arbitration legislation while Chapter 7 describes the entire arbitration process of the Piraeus Association for Maritime Arbitration (PAMA). Also, the impact of information technology to the arbitration process is also discussed. Chapter 8 summarizes the concepts of maritime insurance and arbitration while making a connection between them, in order to highlight the impact of arbitration in cases of maritime insurance contract disputes.el
dc.contributor.masterΝαυτιλίαel
dc.subject.keywordΝαυτική ασφάλισηel
dc.subject.keywordΕναλλακτική επίλυση διαφορώνel
dc.subject.keywordΔιαιτησίαel
dc.subject.keywordΔιαμεσολάβησηel
dc.subject.keywordMaritime insuranceel
dc.subject.keywordAlternative Dispute Resolution (ADR)el
dc.subject.keywordArbitrationel


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές
Εκτός από όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές

Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Πειραιώς
Επικοινωνήστε μαζί μας
Στείλτε μας τα σχόλιά σας
Created by ELiDOC
Η δημιουργία κι ο εμπλουτισμός του Ιδρυματικού Αποθετηρίου "Διώνη", έγιναν στο πλαίσιο του Έργου «Υπηρεσία Ιδρυματικού Αποθετηρίου και Ψηφιακής Βιβλιοθήκης» της πράξης «Ψηφιακές υπηρεσίες ανοιχτής πρόσβασης της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου Πειραιώς»