Στατιστικός έλεγχος τάσης κατά Laplace δεδομένων αξιοπιστίας και συντήρησης επιδιορθώσιμων συστημάτων

Abstract

Αντικειμενικός σκοπός της παρούσας Διπλωματικής Εργασίας είναι να καταδειχθεί η αναγκαιότητα εφαρμογής του στατιστικού ελέγχου τάσης κατά Laplace σε δεδομένα αξιοπιστίας και συντήρησης επιδιορθώσιμων συστημάτων και να τονιστεί η σπουδαιότητα της ανάλυσης και στατιστικής επεξεργασίας των διαθέσιμων δεδομένων σύμφωνα με την χρονοεξέλιξή τους, δηλαδή όπως αυτά προκύπτουν από την παρατήρηση της λειτουργίας των συστημάτων στην πράξη. Ο έλεγχος τάσης κατά Laplace εφαρμόστηκε για όλους τους δυνατούς διατεταγμένους συνδυασμούς διαφόρων σετ δεδομένων αξιοπιστίας και συντήρησης της βιβλιογραφίας καθώς και για σετ δεδομένων που παρήχθησαν κατά τυχαίο τρόπο από την -ευρέως χρησιμοποιούμενη στην περιγραφή και μοντελοποίηση δεδομένων αξιοπιστίας- στατιστική κατανομή Weibull. Επιπρόσθετα, εφαρμόστηκε για δεδομένα αξιοπιστίας που προήλθαν από την παρατήρηση της λειτουργίας -όχι ενός αλλά- πολλών πανομοιότυπων επιδιορθώσιμων συστημάτων που λειτουργούν ανεξάρτητα μεταξύ τους και υπό -όσο το δυνατόν- παρόμοιες συνθήκες. Σε κάθε περίπτωση, διαπιστώθηκε πόσο σημαντικό είναι το ποσοστό των δυνατών διατεταγμένων συνδυασμών (ενός σετ) που τα δεδομένα τους δεν είναι ανεξάρτητα και ομοειδώς κατανεμημένα αλλά παρουσιάζουν κάποια συστηματική τάση, αύξησης ή μείωσης, διερευνήθηκε η μορφή της κατανομής των τιμών του μεγέθους U (που υπολογίζεται κατά τον έλεγχο τάσης κατά Laplace) για κάθε σετ δεδομένων και συσχετίστηκε -ποιοτικά- με την τιμή της παραμέτρου σχήματος (β) της κατανομής Weibull που περιγράφει το κάθε σετ δεδομένων αξιοπιστίας και συντήρησης. Τελικά, μέσα από την ανάλυση συγκεκριμένων αλλά και τυχαία παραχθέντων σετ δεδομένων αξιοπιστίας και συντήρησης καταδείχθηκε ότι η -πολύ συνηθισμένη στην πράξη- μονοδιάστατη και a priori αντιμετώπιση ενός σετ δεδομένων ως ανεξαρτήτων και ομοειδώς κατανεμημένων παρατηρήσεων και η αναδιάταξή τους κατά μέγεθος είναι συχνά λανθασμένη και ανεπαρκής, αφού συντελεί στην ισοπέδωση και εξάλειψη του πλούτου των χρήσιμων πληροφοριών που η χρονική αλληλουχία των δεδομένων αξιοπιστίας και συντήρησης παρέχει.