Κλινικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά ασθενών με νόσο Πάρκινσον που υποβάλλονται σε χειρουργική θεραπεία της νόσου
| dc.contributor.advisor | Πολίτης, Κωνσταντίνος | |
| dc.contributor.author | Λιβανός, Άγγελος Π. | |
| dc.date.accessioned | 2015-02-02T08:07:40Z | |
| dc.date.available | 2015-02-02T08:07:40Z | |
| dc.date.issued | 2015-02-02T08:07:40Z | |
| dc.identifier.uri | https://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/6269 | |
| dc.description.abstract | Η εν τω βάθει εγκεφαλική διέγερση είναι μία επεμβατική μέθοδος για την αντιμετώπιση της νόσου του Πάρκινσον. Χρησιμοποιείται σε ασθενείς που έχουν σοβαρή κινητική αναπηρία στη φάση “Off’ και ταυτόχρονα, είναι ανεξάρτητοι κινητικά στη φάση “On”. Θεωρείται προτιμότερη μέθοδος από τη χειρουργική με επιλεκτική πρόκληση βλάβης, καθότι δεν προκαλεί μόνιμη βλάβη στους εγκεφαλικούς ιστούς, μειώνει τη λήψη ισοδύναμων λεβοντόπας μετεγχειρητικά και τα ευεργετικά της συμπτώματα διαρκούν περισσότερο. Είναι μια σχετικά καινούργια χειρουργική μέθοδος η οποία εγκρίθηκε από την FDA (Food and Drug Administration) για την αντιμετώπιση της νόσου μόλις το 2002 και εφαρμόστηκε στην Ελλάδα πολύ πρόσφατα. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η στατιστική μελέτη κλινικών και δημογραφικών μετρήσεων 22 ασθενών με τη νόσο του Πάρκινσον που χειρουργήθηκαν με τη μέθοδο της εν τω βάθει εγκεφαλικής διέγερσης στο νοσοκομείο του Ευαγγελισμού. Οι 11 από αυτούς είχαν καλή απόκριση ενώ οι υπόλοιποι 11 είχαν κακή απόκριση στην επέμβαση. Αρχικά, γίνεται μια εισαγωγή όπου περιγράφουμε τα δεδομένα μας. Κατόπιν, δίνονται κάποια στοιχεία για τη νόσο του Πάρκινσον και τη χειρουργική αντιμετώπισή της. Έπειτα, παρουσιάζεται η περιγραφική στατιστική ανάλυση των μεταβλητών και στη διενέργεια κάποιων βασικών στατιστικών ελέγχων. Στη συνέχεια, χρησιμοποιούνται μέθοδοι της πολυμεταβλητής στατιστικής ανάλυσης, όπως η ανάλυση κατά συστάδες και η διαχωριστική ανάλυση, για να διακριθούν σε ποια πεδία διαφέρουν οι ασθενείς με καλή απόκριση από αυτούς με κακή. Διερευνάται η ταξινόμηση των καλύτερων θέσεων τοποθέτησης του ηλεκτροδίου με τη μέθοδο Bradley-Terry. Τέλος, χρησιμοποιούνται γραμμική παλινδρόμηση για την πρόβλεψη της κλίμακας UPDRS μετεγχειρητικά και λογιστική παλινδρόμηση για να εξετάσουμε ποιες μεταβλητές επηρεάζουν περισσότερο την πιθανότητα ο ασθενής να ανήκει στην ομάδα με κακή απόκριση στην εγχείρηση. | |
| dc.language.iso | el | |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές | |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/deed.el | |
| dc.subject | Ιατρική στατιστική | |
| dc.subject | Ιατρική περίθαλψη | |
| dc.subject | Νόσος του Πάρκινσον | |
| dc.title | Κλινικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά ασθενών με νόσο Πάρκινσον που υποβάλλονται σε χειρουργική θεραπεία της νόσου | |
| dc.type | Master Thesis | |
| europeana.isShownAt | https://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/6269 | |
| dc.identifier.call | 610.72'7 ΛΙΒ | |
| dc.description.abstractEN | Deep brain stimulation (DBS) is a surgical procedure for treating Parkinson’s disease. It is used on patients with serious movement disorder in the “Off’ motor phase and at the same time non-serious disorder in the “On” phase. It is generally considered preferable from lesional surgery because it does not induce permanent brain damage, reduces the levodopa equivalent intake after the surgery and the good effects of the method last longer. The procedure is a relatively new surgical method, approved by FDA (Food and Drug Administration) in 2002 and its application in Greece started taking place very recently. The purpose of this thesis is the statistical examination of clinical and demographic measurements of 22 patients with Parkinson’s disease who received surgical treatment of deep brain stimulation (DBS) at Evangelismos hospital. Half of the patients (11) had good response to the treatment while the rest 11 patients had poor response. We begin with an introduction where we describe our data. Then, some properties of Parkinson’s disease are discussed along with its surgical treatment. After that we proceed by presenting some descriptive statistics along with some principal hypothesis testing. Next, we use multivariate analysis methods such as cluster analysis and discriminant analysis, in order to see which variables can be used to discriminate the patients according to their response (good or poor). We continue by investigating the order of best trajectory utilizing the Bradley-Terry method. Finally, we employ linear regression for modeling the UPDRS scale after the surgery and logistic regression to investigate which variables mostly affect the probability that the patient belongs to the poor response group. |
Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο
Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές
-
Τμήμα Στατιστικής και Ασφαλιστικής Επιστήμης
Department of Statistics & Insurance Science
Εκτός από όπου διευκρινίζεται διαφορετικά, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 4.0 Διεθνές