Η επιχειρηματική αριστεία στον κλάδο κατασκευής έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας - βέλτιστες πρακτικές και αποτελέσματα εφαρμογής

Abstract

Ο κλάδος κατασκευής έργων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ) έχει μια σύντομη ιστορία μικρότερη των δέκα ετών, εξελισσόμενος από έναν περιθωριακό κλάδο σε έναν από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους στην Ελλάδα αλλά και παγκοσμίως, ακόμη και εν μέσω της οικονομικής κρίσης. Στον κλάδο δραστηριοποιούνται πολλές και μικρές επιχειρήσεις με άμεση επαφή με τον τελικό πελάτη, καθώς και μεγάλες πολυεθνικές επιχειρήσεις. Το τελικά προσφερόμενο προϊόν είναι μια εγκατάσταση (αιολικό πάρκο, φωτοβολταϊκό πάρκο ή μονάδα βιομάζας) η οποία παράγει και πωλεί στο Δίκτυο ηλεκτρική ενέργεια για χρονική διάρκεια είκοσι ετών. Το γεγονός ότι πρόκειται για επενδύσεις εντάσεως κεφαλαίου, εν μέσω μιας σοβαρής οικονομικής κρίσης, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μιλάμε για τελικά προϊόντα μακρύτατης 'ζωής' κάνει την ανάγκη εφαρμογής αυστηρών προτύπων και μεθόδων Ποιότητας ακόμη πιο επιτακτική. Ταυτόχρονα, η αυξανόμενη ζήτηση για την εγκατάσταση συστημάτων ΑΠΕ, σε συνδυασμό με τη διαθέσιμη χρηματοδότηση για τέτοια έργα, συμβάλουν στο να γίνει ο κλάδος υπερβολικά ανταγωνιστικός και οι επιχειρήσεις να αναζητούν συνεχώς πηγές ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων προκειμένου να επιβιώσουν και να ευδοκιμήσουν κάτι που εκτιμούμε πως θα πιέσει ακόμη περισσότερο τις επιχειρήσεις του κλάδου να υιοθετήσουν τις πρακτικές της Διοίκησης Ολικής Ποιότητας. Δεδομένης της αυξανόμενης σημαντικότητας και οικονομικής δυναμικής του κλάδου για την Ελληνική οικονομία, θα περίμενε κανείς πολλές επιχειρήσεις να υιοθετούν τις πρακτικές της Ολικής Ποιότητας ως μέσον δημιουργίας διατηρούμενου συγκριτικού πλεονεκτήματος σε αυτή την αγορά. Μολαταύτα, αυτό δεν έχει γίνει καθώς απουσιάζουν τα απαραίτητα μοντέλα και πρότυπα προς υιοθέτηση. Η παρούσα μελέτη ξεκινάει παραθέτοντας τις θεωρητικές και μεθοδολογικές προσεγγίσεις στις πρακτικές της Διοίκησης Ολικής Ποιότητας, όπως αυτές εφαρμόζονται σε διάφορες επιχειρήσεις παγκοσμίως. Στην συνέχεια εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο κομμάτι αυτών των πρακτικών έχει εφαρμοστεί στις ηγέτιδες εταιρείες του κλάδου. Χρησιμοποιώντας αυτά τα παραδείγματα και το προαναφερθέν θεωρητικό υπόβαθρο, συνεχίζει προτείνοντας μια υποθετική εταιρεία η οποία ενσωματώνει στο μέγιστο δυνατό βαθμό τα προαναφερθέντα. Η μελέτη κλείνει απεικονίζοντας τον τρόπο με τον οποίο τρεις ελληνικές εταιρείες αντιλαμβάνονται την αποτελεσματικότητα αυτής της εφαρμογής του μοντέλου και των βέλτιστων πρακτικών μέσα από συνεντεύξεις με τα στελέχη τους. Ερωτούνται δηλαδή οι συμμετέχοντες πως αξιολογούν τις δικές τους εταιρείες με βάση αυτές τις θεωρητικές αρχές και το προτεινόμενο μοντέλο ώστε να αποδειχθεί η εφαρμοσιμότητά τους στις ελληνικές επιχειρήσεις του κλάδου και να προταθούν οι βέλτιστες πρακτικές που μπορούν να υιοθετηθούν στο πλαίσιο αυτό.