Μέσα προβολής μικρών τουριστικών επιχειρήσεων. Μελέτη της περίπτωσης της Κρήτης

Abstract

Η παρούσα εργασία στόχο έχει να διερευνήσει τις μεθόδους προβολής που επιλέγουν οι μικρές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον κλάδο του τουρισμού. Πιο συγκεκριμένα, επιχειρεί να προσεγγίσει τους τρόπους προβολής επισιτιστικών μονάδων (εστιατόρια, μπαρ), χώρων αναψυχής και δραστηριοτήτων και λοιπών εμπορικών επιχειρήσεων, που καλύπτουν τις ανάγκες του τουρίστα όταν αυτός βρίσκεται εκτός ξενοδοχείου. Το τουριστικό προϊόν δεν περιορίζεται στις υπηρεσίες μεταφοράς, διαμονής και σε αυτές που παρέχει ο τουριστικός πράκτορας. Ο κλάδος αυτός αγγίζει πολλούς τομείς της επιχειρηματικής δραστηριότητας και η συνολική συνεισφορά του για το έτος 2010 φτάνει το 15,3% της ακαθάριστης προστιθέμενης αξίας στο ΑΕΠ της χώρας και στο 17.9% στη συνολική απασχόληση. Αξιοσημείωτη είναι ωστόσο η συνεισφορά των επισιτιστικών τμημάτων ως ποσοστό επί του συνόλου των ξενοδοχειακών και επισιτιστικών επιχειρήσεων που αποτέλεσε για το 2007 το 49,2% στο ΑΕΠ και το 76% στην απασχόληση. Τα παραπάνω νούμερα καταδεικνύουν τη σημαντικότητα των λοιπών επιχειρήσεων που εμπλέκονται στον τομέα του τουρισμού και ξεφεύγουν από το πλαίσιο των καταλυμάτων και των μεταφορών. Βασικό τους χαρακτηριστικό είναι το μικρό τους μέγεθος και η οικογενειακή τους φύση, που χαρακτηρίζει την πληθώρα των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων της χώρας, οι οποίες συνεχίζουν να αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας. Έχει λοιπόν ενδιαφέρον να εξεταστεί εάν και κατά πόσο οι επιχειρήσεις αυτού του κλάδου ασκούν πολιτική προβολής και με ποιόν τρόπο.