Αποκατάσταση ζημιών από ατυχήματα στον ανθρώπινο παράγοντα στην επιβατηγό ναυτιλία

Abstract

H προσπάθεια για τη διαμόρφωση ομοιομόρφων κανόνων, που διέπουν τις απαιτήσεις των επιβατών σε περίπτωση ναυτικού ατυχήματος, σε συνδυασμό με επισυμβάντα σοβαρά ναυτικά ατυχήματα ,που κόστισαν σε ανθρώπινες ζωές, αλλά και σε ρύπανση της θάλασσας από πετρέλαιο, έφθασε στη στιγμή του Κανονισμού 392/2009 ΕΚ και Συμβουλίου. Με αυτόν επιχειρείται 1.αφενός μεν μια κοινή ρύθμιση των σχετικών θεμάτων στις χώρες τουλάχιστο της Ευρωπαϊκής Ένωσης όσον αφορά και τις διεθνείς μεταφορές επιβατών και τις ενδομεταφορές αυτών εντός ενός μόνο κράτους-μέλους, και 2.αφετέρου μια καινοτόμος, ριζοσπαστική αναβάθμιση της θέσεως του επιβάτη ήτοι της οικονομικά ασθενούς θέσεώς του, έτσι ώστε και να μπορεί να διεκδικήσει-αξιώσει ότι δικαιούται για τη βλάβη της υγείας του και σωματικής και ψυχικής η οι κληρονόμοι του ως αποζημίωση από το θάνατο προσφιλούς προσώπου. Αυτό διευκολύνεται με την πρόβλεψη καταβολής στο δικαιούχο αποζημιώσεως χρηματικών προκαταβολών μέσα στις πρώτες 15 δέκα πέντε μέρες από τον προσδιορισμό του δικαιούχου, θεσμός που δεν προβλεπόταν στο παρελθόν, αλλά και οι απαιτήσεις του αποζημιώσεώς του να ικανοποιούνται με τους ακόλουθους τρεις τρόπους : α. με σημαντική αύξηση των ποσών αποζημιώσεως σε σύγκριση με τα ποσά που ίσχυαν ως σήμερα β.με «συρρίκνωση» του ευεργετήματος «περιορισμού της ευθύνης του μεταφορέα » με ορισμό (στον άνω Κανονισμό) αντικειμενικής ευθύνη αυτού μέχρι του ποσού των 300. 000,00 ευρώ ανά μεμονωμένη περίπτωση επιβάτη, σε περίπτωση ατυχήματος ,που δεν υπήρχε ως σήμερα γ. με τη πρόβλεψη υποχρεωτικής ασφάλισης της ευθύνης του μεταφορέα και τη δυνατότητα του επιβάτη να στρέφεται απευθείας κατά του ασφαλιστικού φορέα αξιώνοντας την αποζημίωσή του, που δεν ίσχυε ως σήμερα.