Hedge funds : λειτουργία και το δίλημμα της ρυθμιστικής παρέμβασης

Abstract

Τα hedge funds ή όπως αλλιώς αποκαλούνται κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου δεν διαθέτουν ίδια κεφάλαια. Είναι εκλεκτικές επενδυτικές κοινοπραξίες, τυπικά οργανωμένες ως ιδιωτικοί συνεταιρισμοί και συχνά ευρισκόμενες στο εξωτερικό για φορολογικούς και ελεγκτικούς λόγους. Οι διαχειριστές τους που πληρώνονται με μια προμήθεια με βάση την απόδοση, είναι ελεύθεροι να χρησιμοποιήσουν όποια τεχνική επένδυσης επιθυμούν, όπως μόχλευση (να δανειστούν) και short selling προκειμένου να αυξήσουν τις αποδόσεις. Στόχος τους είναι να μειώσουν τη διακύμανση και το κίνδυνο και ταυτόχρονα να διατηρήσουν το αρχικό κεφάλαιο και να εμφανίσουν θετικές αποδόσεις ακόμα και αν η αγορά είναι αρνητική. Οι άμεσοι επενδυτές τοποθετούν σε αυτά κεφάλαια μεταξύ 100.000 και 10.000.000 δολαρίων ΗΠΑ ή πάνω από 125.000 ευρώ. Οι διαχειριστές των εταιριών εισπράττουν συνήθως μια προμήθεια 1% έως 2% επί της αξίας του επενδυόμενου κεφαλαίου και 15% έως 30% επί των καθαρών κερδών. Οι άμεσοι επενδυτές μπορούν, συνήθως, να αποσυρθούν μόνο μετά παρέλευση έτους από τη πρώτη επένδυση και μετά μόνο μια φορά κάθε τρίμηνο. Το κεφάλαιο του επενδυτή κατατίθεται σε μια τράπεζα και χρησιμεύει ως ασφάλεια για την ανάληψη ανοικτής θέσης 10 με 100 φορές μεγαλύτερη από το κεφάλαιο. Εάν για παράδειγμα οι τιμές των ομολόγων ανεβούν οι επενδυτές συσσωρεύουν τεράστια κέρδη. Στα κεφάλαια αντιστάθμισης του κινδύνου προσέφευγαν αρχικά μόνο άμεσοι επενδυτές δηλαδή μεγάλα επενδυτικά σχήματα που αναλάμβαναν σημαντικό κίνδυνο με τις τοποθετήσεις τους. Σήμερα, έχει διερευνηθεί ο κύκλος των πελατών τους με κυριότερη παρουσία τους θεσμικούς επενδυτές (επενδυτικές εταιρίες, επενδυτικές τράπεζες, αμοιβαία κεφάλαια, διαμεσολαβητές της αγοράς, ασφαλιστικές εταιρίες και συνταξιοδοτικά ταμεία).