Μπορεί η ανατίμηση του Γουάν να οδηγήσει σε αποπληθωρισμό στην Κίνα

Abstract

Μία απ' τις πολλές διαφωνίες των αντιπάλων για μία ανατίμηση του Κινέζικου νομίσματος αφορούσε στο ότι η κίνηση αυτού του νομίσματος θα μπορούσε να δώσει το έναυσμα στην Κίνα για έναν αντιπληθωρισμό παρόμοιο προς εκείνον που ταλάνισε την Ιαπωνία για το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας του 1990 και μέχρι πρόσφατα. Πριν την κρίση του 1997/98, οι οικονομίες της Ανατολικής Ασίας- εκτός της Ιαπωνίας αλλά περιλαμβάνοντας την Κίνα – συνέδεσαν τα νομίσματά τους με το Αμερικάνικο δολάριο. Για να αποφευχθεί περαιτέρω αναταραχή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναφέρει ότι αυτά τα νομίσματα θα πρέπει να μεταβάλλονται πιο ελεύθερα. Μέχρι το 2002, η μέρα με την ημέρα μεταβλητότητα της τιμής συναλλάγματος κάθε χώρας έναντι του δολαρίου είχε και πάλι καταστεί αμελητέα. Οι περισσότερες κυβερνήσεις συσσώρευαν ταχέως μια «πολεμική πανοπλία» των επίσημων αποθεμάτων δολαρίου, που προμήνυε ότι αυτή η σταθεροποίηση της τιμής του συναλλάγματος θα καταλήξει να επεκταθεί με τους μήνες ή τα τρίμηνα. Η κοινή τους σύνδεση με το δολάριο ωφελεί το μπλοκ του δολαρίου της Ανατολικής Ασίας σαν σύνολο, αν και η Ιαπωνία παραμένει σαν σπουδαίος τεκτονικός σκόπελος. Το πρόβλημα είναι μάλλον ότι μια χώρα της οποίας οι εξωτερικές υποχρεώσεις απαραίτητα κατονομάζονται σε ξένο συνάλλαγμα είναι ανίκανη να εξασφαλίσει οικονομική κάλυψη. Η αποδοχή ότι θα υπάρξει κάποιος στην άλλη πλευρά της αγοράς για οικονομικές καλύψεις σε ξένο συνάλλαγμα είναι ισοδύναμη με την υπόθεση ότι η χώρα μπορεί να δανεισθεί στο εξωτερικό με το δικό της νόμισμα.