Η επέκταση των ελληνικών τραπεζών στην βαλκανική : προοπτικές και κίνδυνοι. Τί επιφυλάσσει το μέλλον; Πως επιδρά η πιθανή ένταξη κάποιων χωρών στην Ε.Ε.; Ποιες είναι οι ανάγκες διαρθρωτικών αλλαγών στις χώρες αυτές; (χρήση περιπτωσιολογίας - case study)

Abstract

Σε μια παγκόσμια οικονομία όπου τα πάντα κινούνται και εξελίσσονται με γρήγορους και ανατρεπτικούς ρυθμούς, η προσπάθεια περιγραφής του τραπεζικού συστήματος στη βαλκανική χαρακτηρίζεται πρωτόγνωρη. Οι χώρες αυτές βιώνουν μια πρωτόγνωρη εμπειρία όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά ακόμα και στην καθημερινή τους ζωή. Η προσπάθεια τους να προσδεθούν στο άρμα της Ενωμένης Ευρώπης εκτός από δύσκολη διαφαίνεται και πολύπλοκη λόγω των ιδιαιτεροτήτων που κάθε χώρα από αυτές έχει. Παρόλα αυτά η αξιοσημείωτη οικονομική ανάπτυξη που παρατηρείται κατά κύριο λόγο οφείλεται στο χαμηλό επίπεδο εκκίνησης, στις διαρθρωτικές αλλαγές που προωθούνται στις χώρες αυτές σε επίπεδο θεσμών, καθώς επίσης και στη δημιουργία ενός οργανωτικού πλαισίου προκειμένου να είναι δυνατή η εφαρμογή των κανόνων της ελεύθερης αγοράς. Οι ελληνικές τράπεζες από το 1990 περίπου είχαν διαγνώσει το κυρίαρχο ρόλο και τις σημαντικές επενδύσεις που επρόκειτο να πραγματοποιηθούν στην Βαλκανική χερσόνησο τα επόμενα χρόνια, μετά την πτώση των σοσιαλιστικών καθεστώτων και την προοπτική ένταξης χωρών της Βαλκανικής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι προχώρησαν σε επενδύσεις κυρίως στην περιοχή είτε αναπτύσσοντας αυτόνομο δίκτυο είτε μέσω εξαγορών μικρών τραπεζικών οργανισμών. Οι επενδύσεις περιλάμβαναν κυρίων τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία και τα τελευταία χρόνια και την Σερβία. Οι Έλληνες τραπεζίτες στις επενδύσεις τους στα Βαλκάνια χαρακτηρίζονται από «εσωστρέφεια». Θεωρούνται ανταγωνίσιμοι παίκτες στην αγορά αν και έχουν να συναγωνιστούν ευρωπαϊκά πιστωτικά μεγαθήρια. Παράγοντες της αγοράς εκτιμούν ότι λόγω των διαρθρωτικών αλλαγών της απεξάρτησης των χρηματοοικονομικών συστημάτων από τον κρατικό μηχανισμό, και των μέτρων εξυγίανσης που προωθούνται, η σύγκλιση θα επιτευχθεί με γοργούς ρυθμούς.