Ανάλυση εφαρμογής του Πρωτοκόλλου του Κιότο στην Ευρωπαϊκή Ενωση για την περίοδο 2005-2007

Abstract

Η αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα λόγω της ανθρώπινης δραστηριότητας είναι η βασική αιτία της αλλαγής του κλίματος που παρατηρείται στην εποχή μας, όσο και αν αυτό αμφισβητείται έντονα από ορισμένες χώρες που δεν επιθυμούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Οι συνέπειες της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι εμφανείς ανά την υφήλιο και περιλαμβάνουν ένα ευρύ φάσμα καταστροφών: άνοδος της στάθμης της θάλασσας, πλημμύρες, ξηρασίες, τυφώνες, κτλ. Στην προσπάθεια να αντιμετωπιστεί εγκαίρως, άμεσα και αποτελεσματικά το πρόβλημα, υιοθετήθηκε, μετά από αρκετές παλινωδίες, το Πρωτόκολλο του Κιότο, το οποίο αποτελεί έναν «οδικό χάρτη», στον οποίο περιλαμβάνονται τα απαραίτητα βήματα για τη μακροπρόθεσμη αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος που προκαλείται λόγω της αύξησης των ανθρωπογενών εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου. Σύμφωνα με το Πρωτόκολλο του Κιότο, τα κράτη που είναι κυρίως υπεύθυνα για την παρούσα κατάσταση δεσμεύονται να ελαττώσουν τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου την πρώτη περίοδο ανάληψης υποχρεώσεων (2008-2012) κατά ένα συγκεκριμένο στόχο σε σχέση με τις εκπομπές του 1990 (1995 για ορισμένα αέρια). Αυτό επιχειρείται να γίνει με τον πιο οικονομικά αποδοτικό τρόπο, ώστε να μην επιβαρυνθεί η παγκόσμια οικονομία. Έτσι, το Πρωτόκολλο του Κιότο περιλαμβάνει τρεις ευέλικτους μηχανισμούς: την εμπορία δικαιωμάτων εκπομπών, την κοινή εφαρμογή, και το μηχανισμό καθαρής ανάπτυξης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής του Πρωτοκόλλου του Κιότο, αποφάσισε να εφαρμόσει πιλοτικά την εμπορία εκπομπών εντός της κοινότητας πριν από την επίσημη έναρξη του διεθνούς συστήματος και να ενσωματώσει το Πρωτόκολλο του Κιότο στην κοινοτική νομοθεσία μέσα από τις Οδηγίες 2003/87/ΕΚ και 2004/101/ΕΚ. Σύμφωνα με αυτές, η πρώτη περίοδος του ευρωπαϊκού συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών είναι η τριετία 2005-2007.