Αποτίμηση χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων

Abstract

Η εταιρική αποτίμηση αποτελεί μια διαδικασία με έντονα στοιχεία υποκειμενικής εκτίμησης του κάθε αναλυτή με φυσική συνέπεια να μην εξάγουν όλες οι μέθοδοι αποτίμησης ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα. Παράλληλα με την άποψη ότι δεν δύναται να υπάρξει ακριβές και προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα σε μια αποτίμηση, η προσπάθεια εξαγωγής της δίκαιης αξίας μιας επιχείρησης πρέπει να πραγματοποιείται κάτω από την υιοθέτηση απλών στη χρήση τους Μοντέλων, μέσα στα οποία χρησιμοποιείται ένας ελεγχόμενος αριθμός υποθέσεων. Έτσι μπορεί να επιτευχθεί ο κύριος στόχος της αποτίμησης που είναι η εκτίμηση των πιο σημαντικών στοιχείων μιας επιχείρησης και όχι η πρόβλεψη πάσης φύσεως παραμέτρων. Τέλος, είναι ευνόητο πως όλα τα Μοντέλα παρέχουν τη δυνατότητα αποτίμησης με μεγάλο βαθμό “ελαστικότητας”, καθώς μικρές διαφοροποιήσεις στις εισαγόμενες παραμέτρους μπορεί να οδηγήσουν σε ένα εκ διαμέτρου αντίθετο αποτέλεσμα ή ακόμη και σε μια επιθυμητή τιμή-στόχο. Έτσι, το αποτέλεσμα της αποτίμησης επηρεάζεται κυρίως από την τιμή του ρυθμού ανάπτυξης καθώς και από ζητήματα που αφορούν τις προβλέψεις για μελλοντικές ζημίες, το θεσμικό πλαίσιο και την εκτίμηση ποιότητας του χαρτοφυλακίου των δανείων της Τράπεζας. Οι βασικές αρχές αποτίμησης που ισχύουν για όλες τις κοινές επιχειρήσεις ισχύουν και για τις Τράπεζες. Παρόλ΄αυτά υπάρχουν κάποια βασικά σημεία διαφοροποίησης που εστιάζονται στα εξής: Πρώτον η έννοια του χρέους για τις Τράπεζες είναι δύσκολο να καθοριστεί και να μετρηθεί, κάνοντας ακόμη δυσκολότερο τον υπολογισμό του κόστους κεφαλαίου και την αποτίμηση της Τράπεζας. Έπειτα είναι ευκολότερο να αποτιμήσουμε την Καθαρή Θέση της Τράπεζας χρησιμοποιώντας το κόστος ιδίων κεφαλαίων. Οι κεφαλαιακές δαπάνες και το κεφάλαιο κίνησης δεν είναι εύκολο να υπολογιστούν. Στην πραγματικότητα το μεγαλύτερο τμήμα των δαπανών για επανεπένδυση αντιμετωπίζεται ως λειτουργικές δαπάνες. Για να υπολογίσουμε τις χρηματικές ροές προς τους μετόχους χρησιμοποιούμε μόνο τα μερίσματα.