dc.contributor.advisor | Γκούσιος, Χαράλαμπος | |
dc.contributor.author | Κολούμπα, Άρτεμις | |
dc.date.accessioned | 2018-01-16T10:21:39Z | |
dc.date.available | 2018-01-16T10:21:39Z | |
dc.date.issued | 2017 | |
dc.identifier.uri | https://dione.lib.unipi.gr/xmlui/handle/unipi/10578 | |
dc.description.abstract | Η σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού στην Ελλάδα ξεκίνησε να αλλάζει από τα τέλη
της δεκαετίας 1980 και συνεχίζει έως σήμερα, λόγω της αυξανόμενης παρουσίας
μαθητών και μαθητριών από άλλες χώρες με διαφορετική γλώσσα από την κυρίαρχη
μητρική. Μια απάντηση σε αυτό το φαινόμενο ήταν ο Νόμος 2413/1996, ΦΕΚ.124,
τ.Α΄/17-6-96 για την ίδρυση Διαπολιτισμικών Σχολείων και τη διαπολιτισμική
εκπαίδευση, έχοντας ως στόχο την αντιμετώπιση των νέων εκπαιδευτικών αναγκών.
Είκοσι χρόνια μετά την ίδρυσή τους, ερχόμαστε να ερευνήσουμε κατά πόσο έχουν
επιτευχθεί οι αρχικοί στόχοι των Διαπολιτισμικών Σχολείων. Σε μια πραγματικότητα
που διαρκώς αλλάζει και εξελίσσεται, έχει ενδιαφέρον να ερευνηθεί η εξέλιξη αυτών
των σχολείων, οι νέες προκλήσεις, οι συνθήκες υπό τις οποίες λειτουργούν τα
Διαπολιτισμικά Σχολεία, η επιμόρφωση των καθηγητών, και όλα αυτά υπό το πέπλο
της οικονομικής και προσφυγικής κρίσης.
Η έρευνα διεξάγεται στα τρία Διαπολιτισμικά Γυμνάσια που υπάρχουν στην Αττική,
των Δήμων Αθηνών, Ελληνικού και Αχαρνών, με σκοπό να φωτιστούν πτυχές της
λειτουργίας τους. Στην έρευνα παρουσιάζονται τα χαρακτηριστικά του εκάστοτε
σχολείου, το μαθητικό κοινό, η υλικοτεχνική υποδομή, οι ελλείψεις, οι προκλήσεις
που αντιμετωπίζουν καθημερινά η Διεύθυνση και οι καθηγητές, οι επιμορφωτικές
ανάγκες, τα κενά του συστήματος, καθώς και οι ευκαιρίες και οι όμορφες στιγμές που
κερδίζει ένας καθηγητής Διαπολιτισμικού Σχολείου. Το εργαλείο της έρευνας είναι η
ημι-δομημένη συνέντευξη προς τους καθηγητές.
Η σειρά των ερωτήσεων και της ανάλυσης των αποτελεσμάτων θυμίζει εικονική
διαδρομή, σα να είμαστε έξω από το σχολείο, ξεκινώντας από αυτά που οι ίδιοι
πιστεύουν για τη διαπολιτισμική εκπαίδευση και τα κίνητρά τους να ασχοληθούν με
αυτή. Στη συνέχεια μπαίνουμε στο σχολικό χώρο και μας δίνουν μια εικόνα της
υλικοτεχνικής υποδομής, της Διεύθυνσης και του μαθητικού κοινού. Μετά
προχωράμε στην τάξη, όπου μας αναλύουν τις προκλήσεις και τα εμπόδια που
αντιμετωπίζουν κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, καθώς και τις
ευκαιρίες που αντικρίζουν. Μετά το πέρας της διδακτικής εμπειρίας μας απαριθμούν
αυτά που κέρδισαν οι ίδιοι ως εκπαιδευτικοί και ως άνθρωποι, καθώς και τι θα
συμβούλευαν έναν νεαρό συνάδελφο που θα ήθελε να δραστηριοποιηθεί στη
διαπολιτισμική εκπαίδευση. Έγινε αντιληπτό πως το υπάρχον σύστημα κρίνεται αναποτελεσματικό, κάτι που
διαφαίνεται από τις επιδόσεις των μαθητών αλλά και τις ελλείψεις που παρατηρούν οι
καθηγητές είτε στην υλικοτεχνική υποδομή είτε στο νομικό πλαίσιο. Υπαγορεύουν
αλλαγές στον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας των Διαπολιτισμικών σχολείων,
υιοθετώντας μια πιο μαθητοκεντρική και λιγότερο αφομοιωτική προσέγγιση, για την
αποτελεσματικότερη εφαρμογή των αρχών της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης. | el |
dc.format.extent | 124 | el |
dc.language.iso | el | el |
dc.publisher | Πανεπιστήμιο Πειραιώς | el |
dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | * |
dc.title | Διαπολιτισμική εκπαίδευση στην πολυπολιτισμική τάξη της ελληνικής δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Μελέτη περίπτωσης: διαπολιτισμικά γυμνάσια Αττικής | el |
dc.type | Master Thesis | el |
dc.contributor.department | Σχολή Οικονομικών, Επιχειρηματικών και Διεθνών Σπουδών. Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών | el |
dc.description.abstractEN | The composition of the student population in Greece began to change since the late
1980s and continues to this day due to the increasing presence of pupils from other
countries with a different language than the dominant mother tongue. A response to
this phenomenon was Law 2413/1996 on the establishment of intercultural schools
and intercultural education, with the aim of addressing new educational needs.
Twenty years after their foundation, we come to investigate whether the primary
objectives of Intercultural Schools have been achieved. In a constantly changing and
evolving reality, it is interesting to explore the evolution of these schools, the new
challenges, the conditions under which intercultural schools operate, the teachers’
training, all under the eve of the economic and refugee crisis.
The research is being conducted in the three Intercultural Gymnasiums in Attica, in
the Municipalities of Athens, Elliniko and Acharnes, in order to illuminate aspects of
their function. The survey presents the characteristics of each school, the student
community, the logistical infrastructure, the shortcomings, the challenges faced by the
Directorate and the teachers, the training needs, the gaps in the system, as well as the
opportunities and the beautiful moments won by professors of an Intercultural School.
The research tool is a semi-structured interview with teachers.
It has become apparent that the existing system is considered ineffective, as evidenced
by pupils' performance as well as the deficiencies observed by teachers in either the
logistics or the legal framework. They suggest changes in the organization and
operation of intercultural schools by adopting a more student-centered and less
assimilative approach, in order to more effectively apply the principles of intercultural
education. | el |
dc.contributor.master | Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σπουδές | el |
dc.subject.keyword | Πολυπολιτισμικότητα | el |
dc.subject.keyword | Σχολεία | el |
dc.subject.keyword | Δευτεροβάθμια εκπαίδευση | el |
dc.subject.keyword | Αττική (Ελλάδα) | el |
dc.subject.keyword | Προσφυγικό ζήτημα | el |
dc.subject.keyword | Μεταναστευτικές ροές | el |