Business plan : εργοστάσιο biodiesel

Abstract

Στο παρόν business plan θα εξετάσουμε την σκοπιμότητα εγκατάστασης και δημιουργίας εργοστασίου παραγωγής biodiesel και των παραπροϊόντων αυτού μελετώντας δύο εναλλακτικές περιπτώσεις εγκατάστασης και χρηματοδότησης. Είναι σημαντικό να γνωρίσουμε μέσα από τον παρόν business plan τις εναλλακτικές δυνατότητες, προοπτικές και εκδοχές για την δημιουργία του εργοστασίου, προκειμένου να ληφθεί η βέλτιστη και συνεπώς η αποδοτικότερη λύση αναφορικά με τη συγκεκριμένη επένδυση. Όπως θα δουμε παρακάτω, η επένδυση στα εναλλακτικά καύσιμα και ειδικότερα στο biodiesel είναι μια συμφέρουσα επένδυση, η οποία όμως φέρει ένα σημαντικό ρίσκο, κυρίως λόγω του ότι ακόμα εφαρμόζονται οι αντίστοιχες ρυθμίσεις από τα κράτη για την ανάπτυξη του αναφερόμενου τομέα και εξ αιτίας του ότι βρισκόμαστε παγκοσμίως στο στάδιο εισαγωγής των εναλλακτικών καυσίμων στην αγορά. Η μια εναλλακτική περίπτωση που θα εξετάσουμε είναι η δημιουργία εργοστασίου, στην βιομηχανική περιοχή της Θήβας, ετήσιας παραγωγικής δυναμικότητας 12000 m3 και η δεύτερη εναλλακτική περίπτωση είναι η δημιουργία εργοστασίου, στη βιομηχανική ζώνη της Λάρισας, ετήσιας παραγωγικής δυναμικότητας 18000 m3. Στην πρώτη περίπτωση, τα 12000 m3 μεταφράζονται σε 12*106 lt. Θεωρούμε την πυκνότητα του biodiesel p=0,88, οπότε και η συγκεκριμένη παραγωγή μεταφράζεται σε md=p*V=10560 tn. Συνεπώς, θεωρώντας την απόδοση της ελαιολράμβης σε e=0,44, ο καρπός που χρειάζεται να παραχθεί mκαρπού=md/0.44=24000 tn. Άρα, θέτοντας την παραγωγή ενός χωραφιού σε 190 kg/στρ, θα χρειαστούμε περίπου 126.500 στρ. Ομοίως, στη δεύτερη περίπτωση θα χρειαστούμε 189.500 στρ. Ακόμα, στη πρώτη περίπτωση θα θεωρήσουμε πως η χρηματοδότηση του έργου θα γίνει κατά 50% από ίδια κεφάλαια και κατά 50% από δανειοδότηση. Ενώ, στη δεύτερη περίπτωση, η χρηματοδότηση του έργου θα γίνει κατά 35% από ίδια κεφάλαια, κατά 45% από δανειοδότηση και τα 20% από κρατική επιχορήγηση. Τέλος, θεωρούμε πως στην πρώτη περίπτωση η επιχείρηση λειτουργεί μέσα στο πλαίσιο της αγοράς έχωντας τη δυνατότητα να δώσει το προϊόν σε οποιονδήποτε αγοραστή και στην τιμή που θα διαμορφωθεί από την αγορά, ενώ στη δεύτερη περίπτωση η επιχείρηση ομοίως λειτουργεί μέσα στην ελεύθερη αγορά, ωστόσο οφείλει να αποζημειώνει τους παραγωγούς σε καλύτερη τιμή από εκείνη της αγοράς. Συμπερασματικά, θα δούμε πως η δεύτερη εναλλακτική περίπτωση είναι προτιμότερη και αποδοτικότερη. Ο λόγος είναι, αφ’ ενός, πως είναι επένδυση μεγαλύτερης τάξεως και αφ’ ετέρου είναι μια επένδυση στην οποία ο επενδυτής θα χάσει ΄΄πιο δύσκολα΄΄ το κεφάλαιο του, μιας και ένα μέρος της επένδυσης χρηματοδοτείται από το κράτος. Ένα μέρος του ρίσκου, δηλαδή, το αναλαμβάνει το κράτος.